Ούφ! Πήγε τρεις παρά! Ούτε που το κατάλαβα! Απόψε είδα πολλούς ιντερνετικούς φίλους (και όχι μόνο!) και χάρηκα πολύ για τα νέα τους! Έτσι μπράβο! Ν' ακούω χαρούμενες ειδήσεις! Τότε ξεχνάω και το πρισμένο πόδι και τις ώρες και όλα!
Όπως σας είχα πει, πήγα στο αγαπημένο μου χωριουδάκι. Για τις εκεί στιγμές μου, μαγειρεύω βιντεάκια που θα τα ανεβάσω μάλλον στο άλλο μπλογκ, γιατί κι αυτό κοντεύει να γεμίσει. Τουλάχιστον, να γεμίσουν και τα δυο, να πάω σε νέο το 2011!
Για να πάω όμως Ζαγορά και για να γυρίσω, πέρασα από ΠΟΡΤΑΡΙΑ! Κι αυτό το χωριό, πάντα μέσα από ένα αυτοκίνητο το βλέπω! Άντε να κατέβω βιαστικά για κανένα δωράκι! Πάντα βιαστικοί! Μια ζωή!Ζήτησα όμως απ' τον
Γιάννη Τσίγκρα
κάποια ωραία μέρα, εκτός απ' το βιβλίο του για την Πορταριά, να με ξεναγήσει εκεί! Χάρηκα και για το ειδικό μπλογκ (που και γι' αυτό σήμερα έμαθα! Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!)
Για να δούμε! Να περπατήσω με τον Γιάννη στα καρντερίμια της Πορταριάς και τίποτ' άλλο!
Γιάννη, πες την Μαρία, να προγραμματίσουμε εκδρομή εκεί!Εσύ ο ξεναγός μας! Εγώ θα βάλω τις μηχανές! Εσύ το λέγειν! Πες και στην Μαρία να ετοιμάσει κανένα κεφτεδάκι, για τον δρόμο!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, Γιάννη και στο νέο σου μπλογκ και όχι μόνο! Και στα προηγούμενα βιβλία σου, και στα χαρτάκια που κρύβουν τα συρτάρια σου, αλλά και στα νέα που γράφει η καρδιά, το μυαλό, η ψυχή και η δική σου ιδιαίτερη, ουσιώδης και περιληπτική γραφή!
Και εννοείται: Και στην Υγεία σου, και στην Οικογένειά σου και σε όλη σου την Ζωή!
(Υγ. 5:08 Δεν μπορούσα να αφήσω την Ζαγορά να περιμένει. Τα ανέβασα!)
8 σχόλια:
Κι όμως, πήγε 3 και 18! Καλημέρα σας! Έφυγα! Η Ζαγορά μου, μπορεί να περιμένει! Έτσι κι αλλιώς, πάντα με περίμενε και ελπίζω πως θα συνεχίσει να είναι εκεί, για μένα! Μάλλον, εγώ να είμαι καλά, για να πηγαίνω και να μην την χαιρετάω πάντα, σαν τελευταία φορά...
(Υγ. 5:08 Δεν μπορούσα να αφήσω την Ζαγορά να περιμένει. Τα ανέβασα!)
Τώρα μπορώ να πάω για ύπνο!Άλλωστε, δεν μπορώ να δουλέψω! Το ένα πόδι δεν μπαίνει ούτε σε παντόφλα!
Χάρη της σφίγκας!
(Να θυμηθώ να δω τελικά, πως γράφεται αυτή η λέξη!Κάτι δεν μου χτυπάει και καλά στο μάτι. Την έχω γράψει και τόσες φορές!Αφού δεν το έκανα όμως απ' την αρχή που την αμφέβαλλα, καλά να πάθεις, Κατερίνα βιαστούρα!)
Εμ, έτσι βγαίνει όλη αυτή η δουλειά που έβγαλα σήμερα;
Κι όταν δουλεύεις πολύ, θα κάνεις και λάθη!
Αθώος ο κατηγορούμενος!
Καλημέρα σας! Τέλος του προγράμματος! Κλείσαμε!
Απορώ, βρε θηρίο, πως και τα προλαβαίνεις όλα! Απορώ! Πόσα ακόμα μένουν να δώσεις...
Καλημέρα!
Καλημέρα, Στράτο μου! Πολλά, Στράτο μου, μα δεν μ' αφήνουν, ούτε ο χρόνος, ούτε οι συνθήκες της ζωής μου, ούτε που είχα και στήριξη ποτέ,για να τα δώσω όλα! Ότι εσύ λες τώρα λες πολύ, για μένα είναι πολύ λίγο!
Να σ' απαντήσω και μέσω Ρίτσου;
Κι αλήθεια δεν είναι λίγες οι φορές που ανακαλύπτω εκεί,
στο βάθος του πνιγμού, κοράλλια και μαργαριτάρια
και θυσαυρούς ναυαγισμένων πλοίων,
απρόοπτες συναντήσεις, και χτεσινά και σημερινά μελλούμενα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
κάποιο ξανάσαμα, κάποιο χαμόγελο αθανασίας, όπως λένε,
μιαν ευτυχία, μια μέθη, κι ενθουσιασμόν ακόμη,
κοράλλια και μαργαριτάρια και ζαφείρια,
μονάχα που δεν ξέρω να τα δώσω όχι τα δίνω,
μονάχα που δεν ξέρω αν μπορούν να τα πάρουν
πάντως εγώ τα δίνω.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου....
Πάντως, κι εγώ τα δίνω, με προταιρεότητα να δώσω χαρά στους άλλους και μετά να ξαλαφρώσω και λίγο εγώ, γιατί είμαι πολύ "γεμάτη" τελευταίως... Στράτο μου!
Η ζωή μας όσο πάει, όλο και δυσκολεύει, παρόλο που ποτέ δεν ήταν εύκολη. Γι' αυτό, ας δίνουμε, Στράτο μου! Τζάμπα είναι!
Φιλάκια, Καλημέρα μας!
Κατερίνα μας
...δεν είχα διαβάσει ΟΛΑ τα παρα-πάνω!!! -και το δύσκολο, ο Δημήτρης να...ξεκαθαρίζει ακόμα απο κουτάκια της... τρίχρονης ήδη μετακόμισης...και να μου λέει:-θέλω κι ε΄γω ν΄ακούσω ΤΙ γράφει η Κατερίνα! δεν είναι μόνο δική σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (γι΄αυτό, εξήγησε στο δικό σου το Δημήτρη... μην έχουμε μαλιοτραβήγματα...)
Χάρηκε αυτή τη φορά για τη... ξαγρύπνια σου που του θύμισες ιστορίες που έλεγε η γιαγιά του για σφίγγες και... λιοντάρια... (του ...Πειραιά, ντε!!!)
Να είσαι καλά,
πάντα φίλοι,
Υιώτα και Δημήτρης
Γιώτα μου, άστον ν' ανοίγει κουτάκια και μην ζηλεύεις καθόλου! Όλοι μας είμαστε όλων! Οι φίλοι μας είναι δικοί μας, όπως και η οικογένειά μας και η γειτονιά μας, χωρίς ιδιοκτησίες! Δεν έχει τέτοια προβλήματα ο "δικός μου!", ούτε εγώ! Αν ήταν, θα μ' άφηνε όλη μέρα και νύχτα μόνη στο καφενείο;
Είναι να μην το' χεις σίγουρο, Γιώτα μου!
Άστον να με λέει δική του! Είμαι ακίνδυνη! Μη με φοβού!Είναι να το' χεις κι εγώ δεν το είχα, ή δεν το καλλιέργησα ποτέ αυτό το σπορ!
Μ' έκανες και γέλασα!
Τα τραγούδια μου, το πουλί μου, την Ζαγορά, τα είδατε στο δεσταπα;
Μ' άρεσε που την βρήκατε με την σφήγκα μου! Κι όμως, χάρη σ' αυτή κάθομαι δυο μέρες!
Και να μου πάρεις αγκαλιά τον Δημήτρη σου και να μου τον φιλήσεις με αγάπη! Από μένα! Χωρίς ζηλίτσες!Εμείς γίναμε αδέλφια!
Τι μου θύμισες!
Κάποτε, μαθήτρια, αλληλογραφούσα με μια φίλη. Μου είχε στείλει μια ματωμένη κόλα απ' το αίμα της φλέβας του χωριού της, να το ενώσω με το δικό μου, να το κόψω στην μέση και να το μοιραστούμε, για να γίνουμε αδελφές!
Καλή της ώρα της Σοφίας, όπου κι αν είναι! Σκέφτηκα πολλές φορές να την αναζητήσω, αλλά είδα πως εδώ έχω χαθεί με την οικογένεια, δεν προλαβαίνω να μιλήσω με τον εαυτό μου...
Τι να λέει;
Στα γεράματα, αν υπάρξουν, βλέπουμε...
Χεριού της! Φτου σου! Τα λάθη μου!
Δημοσίευση σχολίου