Γυρίζοντας απ' την βιβλιοπαρουσίαση

Ποιος θυμάται τον Αλφόνς;

Πιστέψ' τε με, πολλοί! Πάρα πολλοί!

Ποιος ήταν η αφορμή που ζει στη μνήμη μας ο Αλφόνς;

Ο Κώστας Ακρίβος, φυσικά!

Ποιος είναι ο τυχερός εκδοτικός οίκος που εξέδωσε αυτό το βιβλίο;

Το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ!

Ποιος παραλίγο να έχανε απόψε αυτή την πρωτότυπη βιβλιοπαρουσίαση;

Ποιος τρέχει και δε φτάνει;

Εγώ, φυσικά!

Ποιος άλλος;

Προχθές είχε περάσει ο Ακρίβος απ' το μαγαζί, άφησε διαφημιστικά του βιβλίου και της εκδήλωσης, εγώ έλλειπα, μα μόλις τα είδα πάνω στον πάγκο, φοβούμενη μη λαδωθούν, τα κόλλησα γρήγορα στα τζάμια. Είπα από μέσα μου: "Αργότερα θα τα διαβάσω, θα τα φωτογραφήσω κιόλας, να ενημερώσω και το μπλογκ, να το μάθει ο κόσμος!"

Έλα μου, ντε, που δεν τρέχει μόνο ο Βέγγος!
Την έπαθα! Δεν πρόκαμα...
Δεν φανταζόμουνα ότι θα ήταν τόσο γρήγορα!

Οπότε, απόψε, εκεί που έκανα ένα τηλέφωνο, έμαθα πως κάποιος έλλειπε και θα πήγαινε στην βιβλιοπαρουσίαση του Ακρίβου!

Τρελάθηκα! Για πότε έφερα εκτάκτως στη θέση μου τον γιο μου, για πότε βρέθηκα εκεί, ούτε που το κατάλαβα!

(Τώρα απ' το μαγαζί σας γράφω. Αν τ' αφήσω για το σπίτι... Χαίρεται!)

Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν έχασα αυτή την παρουσίαση!

Πήγαινα τρέχοντας και δεν ήξερα τι ήταν αυτό που μού 'δινε μια εσωτερική χαρά.

Ήταν που θα ήμουνα παρούσα σε μια βιβλιοπαρουσίαση του Κώστα Ακρίβου, που ποτέ δεν έτυχε να παρακολουθήσω;

Ήταν που θα μου έλυνε πολλές απορίες μου;

Ήταν που θα μάθαινα περισσότερα για τον Αλφόνς;

Ήταν που εκεί θα συναντούσα κάποιους ανθρώπους που έψαχνα για τους "Ευχαριστήσω";

Δεν ξέρω. Ήταν πολλά. Όλα μου έδιναν χαρά και έφτασα εκεί, σχεδόν, πετώντας!

Στην αρχή η αίθουσα στο ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ ήταν σχεδόν άδεια!

Έμεινα άφωνη!

Μα, μετά, όχι μόνο γέμισε, υπήρχαν και όρθιοι!

Αυτό θα πει Αλφόνς και Ακρίβος!

Ή Ακρίβος και Αλφόνς;

Εδώ υπήρξε μπέρδεμα...

Το ένιωσα πολλές φορές. Φαντάζομαι το ίδιο μπερδεμένος ήταν και ο κόσμος. Αυτή είναι μια μεγάλη παγίδα για έναν σημαντικό και αναγνωρισμένο συγγραφέα, όταν γράφει για έναν σημαντικό και αναγνωρισμένο άντρα, τον ήρωά του μεν στο βιβλίο του, αλλά ΤΟΣΟ υπαρκτός στη ζωή, πόσο μάλλον στα μέρη μας.

Να μην τα πολυλογώ. Με λίγα λόγια. Εκείνο που μου έλλειψε πολύ και είναι ένα μεγάλο μείον σ' αυτή την εκδήλωση ήταν που έλλειπαν τα αποσπάσματα απ' το βιβλίο. Αν είχα μαζί μου τις σημειώσεις μου, μα την αλήθεια, "θα έπαιζα μπάλλα" απόψε! Αγόρασα δικό μου βιβλίο, μα δεν υπήρχαν σημειώσεις, ούτε και ρίσκαρα να τραβήξω τα βλέμματα πάνω μου, με τόσο κοινό!

Αυτό το μείον όμως, οφείλονταν στην απουσία (λόγω ασθένειας) του μαθητή του 5ου Λυκείου Βόλου (και επί τη ευκαιρία, "Εύγε" στα μέλη της Λέσχης των παιδιών!) τον Ιάκωβο Τεχνόπουλο και όχι σε αμέλεια της διοργάνωσης!
Περαστικά σου, αγόρι μου! Εμείς χάσαμε, κυρίως όσοι απ' το κοινό δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο, αλλά έχει μπροστά του τόσο δρόμο αυτό το βιβλίο, στην επόμενη εκδήλωση, με το καλό!

Δυο πολύ καλά χαρτιά για τον Ακρίβο απόψε ήταν η παρουσία των παιδιών που μίλησαν για το βιβλίο, οι: Αναστασία Παρθένη και ο Αντώνης Μιχαλόπουλος. Είναι και οι δυο τους μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης, μαθήτρια Γ' Λυκείου το κορίτσι μας, πρωτοετής Νομικής, το αγόρι μας!

Μας συγκίνησαν όλους πολύ και καταχειροκροτήθηκαν τα παιδιά!
Εύγε, παιδιά! Καλή επιτυχία στα όνειρά σας!

Εκεί που καθόμουνα πίσω πίσω και χαλάρωσα (βγήκε και η κούραση κάποια στιγμή), νόμιζα πως άκουγα ραδιοφωνική εκπομπή και είχα και εικόνα!
Ήταν η φωνή της Ροσσάνας Πώποτα που μαζί με την Ελένη Σταμούλη (δημοσιογραφίνες και οι δυο) είχαν βάλει στη μέση τον Ακρίβο και ρώταγαν, ρώταγαν...

"Αν ζούσε ο Αλφόνς, ρώτησε η Ελένη, θα τον καλούσες απόψε σ' αυτή την εκδήλωση; Και θα έρχοταν;"

Τι ερώτηση ήταν αυτή, Ελένη μου; Έξω έβρεχε, μα μέσα έπεφταν οι κεραυνοί!

Απάντησε ο Ακρίβος (λόγω θαυμασμού και ελλείψει εξοικείωσης δεν τον λέω Κώστα) πως "αν ζούσε, όλα θα ήταν διαφορετικά. Δεν θα ήταν αυτό το βιβλίο! Δεν θα υπήρχε το τέλος του, που αυτό ίσως ήταν το πιο συγκλονιστικό στη ζωή του!"

Αργότερα, κάποιος απ' το κοινό είπε πως, επειδή τον ήξερε προσωπικά, σίγουρα θα ' ρχότανε, μα θα έπαιρνε θέση και θα εξηγούσε τι απ' όλα αυτά είναι αλήθεια.

"Μάνα, σε δέκα λεπτά κλείνουμε!" λέει ο γιος μου!

Ώχ! Έχω τόσες δουλειές στη μέση!

"Σώσ' το" μου λέει και "το συνεχίζεις σπίτι"!

Τι λες, καλέ;
Στον αέρα! Μισό και όπως είναι!