Αναμνήματα, Στίγματα, και Στιγμές, Περιηγήσεις…….. 2008 Παντελής Νικ. Σκαφιδάς

Αναμνήματα, Στίγματα,

και Στιγμές, Περιηγήσεις……..

Παντελής Νικ. Σκαφιδάς

2008

Σκαφιδάς Νικ. Παντελής

Ραιδεστού 1-3 – Ν. Ιωνία Βόλος - 38445

18-8-1964

Γεννήθηκα και αυτή την στιγμή

Ζω και εργάζομαι στο Βόλο.

Είμαι Απόφοιτος Λυκείου,

Ι.Ε.Κ. ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ, Σχολή Γλυπτογραφίας.

Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. – Νικ. Λαμπρινίδη, Αθήνα.

E-mail: Skafidaspanas@hotmail.com

facebook.com

Pantelis Ska@in.gr

Pantelhs40@yahoo.gr

www.artsociety.gr/pantelisskafidas

Τηλ. 2421064191

6972894650

Για ένα χρόνο 1982-83 έχω παρακολουθήσει μαθήματα ψυχολογίας, ως σπουδαστής στο «Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών Ελευθεριάδη» στη Θεσσαλονίκη.

Πριν και μετά την στρατιωτική μου θητεία υπήρξα μέλος της Οικολογικής Κίνησης Βόλου και Κάτω Πατησίων, Αγίου Λουκά Αθηνών, Καλαμά.

Κίνησης για την Υπεράσπιση Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων.

Μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας, Unicef, Χαμόγελο του Παιδιού.

Ενεργό μέλος του συλλόγου Εθελοντών, Αιμοδοτών «Η Αλληλεγγύη»

Έχω εργασθεί – ασχοληθεί σε διάφορες εργασίες:

· Μέλος καλλιτεχνικής εταιρείας κοσμήματος «Χρυσολιθος»ο.ε.

· Υπάλληλος εργαστηρίου εταιρείας κοσμήματος «Silver Line» Αθήνα – Κυψέλη.

· Έχω δημιουργήσει προσωπικό εργαστήριο κατάστημα κοσμήματος με την επωνυμία «Διόσκουρος».

· Παράλληλα και μέλος Καλιτεχνικής Ομάδας «Αίρεση» (Κεραμική – Κόσμημα – Γραφιστικές Τέχνες) με συμμετοχή σε διάφορες εμπορικές, καλλιτεχνικές εκθέσεις).

· Μέλος εικαστικής λέσχης καρναβαλιού υπό τον Κο Νικολάϊ Στόϊτσεφ

· Επίσης ως ασφαλιστής, εργάτης, ειδικευόμενος τεχνίτης, φύλακας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Βόλου, Υπάλληλος του Καλλιτεχνικού Οργανισμού, εργάτης κήπων του Δήμου Βόλου……

Έχω συμμετάσχει σε διάφορους διαγωνισμούς ποίησης, στίχου, διηγήματος, αφηγήματος, λογοτεχνικής έκφρασης……

Με τιμητική συμμετοχή - διάκριση στους εξής:

· «Α΄ Ποιητικό Διαγωνισμό στην Μνήμη του Τόλη Γιαννάκη» Νέα Σύνορα 2001.

· Πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Δήμου Νέας Ιωνίας.

· Διαγωνισμό ποίησης, στίχου, τραγουδιού 2002. «Ωδείου Φουντούλη» 2006-07… έπαινος – 3^ο βραβείο

· Λογοτεχνικού περιοδικού «Κέλαινω Ξάστερον» ‘Διάκριση’ 2008. Έπαινος «Αχ Ξενιτιά», αφήγημα «Χαιρετισμοί».

· Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών – Σύλλογο Λογοτεχνών Β. Ελλάδος, Θεσσαλονίκης – Ένωση Λογοτεχνών Ηπείρου.

· Α΄ Σικελιανά στο Ξυλόκαστρο.

· Διαγωνισμό ποίησης «Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας»

· «Υπουργείο Πολιτισμού» Χορού-Θεάτρου-Νέοι Θεατρικοί Συγγραφείς.

· Πολιτιστικός οργανισμός «Γραφή» Λάρισας.

· Σύλλογος Ελλήνων ποιητών Βαυαρίας

Αυτή είναι η πρώτη μου γραφική-συγγραφική απόπειρα και εκφραστική προσπάθεια.

«Σας Ευχαριστώ»

3ο Βραβείο
2008
Ωδείου ΄΄Φουντούλη΄΄ Μπαλάντα
Βόλος

Κυριακή

Μια Χαμένη ή μια Κερδισμένη
Στιγμή.
Ή ποιος ή ποια θυμάται………
Τι Συμβαίνει και τι έχει, δίνει, εκεί.
Η μοναξιά του Σχοινοβάτη,
Ακροατή ή Θεατή.
Θύματος ή Θύτη,
Που λέει και το τραγούδι.
Η Κάλυψη, Συντροφιά,
Ερωτική Αγωγή.
Ανθρώπινη παιδεία. Ανατροπή ή Σαμποταρισμάτης.
Μα όχι, προς τα εκεί,
Κάτι γίνεται, Προσευχή, Πάθημα ή Μάθημα.
Το Μοναχικό Καρνάγιο, Μουράγιο.
Κλίνη Συζυγική.
Μωρία ξενοδοχειακή,
Ως Γινάτι και Απαράτι,
Του ράδιο και του Ταξί.
Για το Μπαρ που έπαψε να Ξενυχτάει.
Του φίλου ή φίλης που έχει χαθεί.
Το κρεβάτι, ντιβάνι ή καναπές,
Ανασκαλώμενα στο τι Τρέχει.
Αναζητώντας ή Μελαγχολώντας.-
........

Χρύσανθος
ΑΘΗΝΑ – ΜΕΤΕΩΡΑ - ΤΡΙΚΑΛΑ

Μετά τον Γέρο της Αλεξανδρείας

Ο Πατέρας

Το Πάθος με ετρέλανε,
ο έρωτας με φτιάχνει.
Το δύο μάτια της ψυχής
είναι, που θέλω, κυριεύσει.
Το σώμα το φιλήδονο
με αρέσει
και θέλω να το παίρνω.
Με πάθος ασυγκράτητο
και αγάπη περισσή.
Στο άλλο σώμα της ψυχής,
μου αρέσει, να ταξιδεύω.
Να φτερουγίσω ουρανό
στον Σείριο να φτάνω.
Να δω την γη από ψηλά
σαν άλλος θες πλανήτης.
Να βρω σημείο μοναξιάς
στον έρωτα να αράξω.
Το αστρικό σώμα της νυχτιάς
με θέλγει,
με ηδονή, λάγνα, να απολαμβάνω.
Χορτασμένος και ελαφρύς,
στη γη
έτσι, να πατάω.
Ρουφώντας, έρωτα, από γη και ουρανό,
να μη μπορώ να ξεθυμάνω.
Το κλάμα, το μοναχικό,
να δίνει ζωή, σε όλα τα αστέρια.
Και στο αστέρι, που αγαπώ,
να δίνω, την ψυχή μου.
Με πόθο, να, το βοηθώ
με έρωτα, να το συντροφεύω.
Η αγάπη της ζωής,
να είναι ο μόνος οδηγός μας.
Το πάθος, το διαφορετικό,
να είναι, η κοινή ψυχή μας.
Το σώμα, το επουράνιο,
να κάνει όλο, ταξίδια.
Στο δρόμο, να γυρίζει, μοναχό,
αγάπη, να χαρίζει.
Φωτιά να πω, στον ουρανό,
με φλόγα,
τη γη, θε, να, την ΄΄κάψω΄΄.
Και έτσι, αστέρι, μακρινό
να με κοιτούν, όλοι,
στο σύμπαν!

............

΄΄Χρύσανθος΄΄
Διήγημα
5-5-07
9-10-08

Καινούριος Πατέρας

Την Ημερομηνία, των 12 χρόνων, μετά, την θανή, του Πατέρα μου, που, δεν θυμήθηκα….Σάββατο. Μαϊου μήνα των 8 χρόνων, μετά, και την θανή της μητρός μου, του Μάη του 2006, του πολιτικού γάμου μου, με την σύζυγό μου, σε Βαλκανική χώρα.
Της Ονοματιζόμενης Αγίας και Φίλης Ειρήνης, που μετά, τον χαμό, της μητέρας μου, δεν έχω νέα της ΄΄συλλυπητήρια΄΄ ΄΄συγχαρητήρια΄΄, δεν ξέρω, αν υπάρχει, Βόλο – Αθήνα, Αθήνα – Βόλο . . . .
Ο ΄΄Μπαγάσας΄΄ τραγούδι του Άσημου, που μου άρεσε και θυμάμαι, τον Πατέρα μου, τον φίλο μου, Νικόλα, Φίλιππα, που μου το είχε παίξει και στην κιθάρα… στην διαδρομή μου, Βόλος – Αθήνα, Αθήνα – Βόλος… Και είναι, και οι 3 στον ουρανό, συχωρεμένοι.. από ένα ΄΄Φανάρι του Διογένη΄΄ σαν το ΄΄Κύριε Νίκο, όλα είναι εδώ΄΄ του Γκάτσου…
Μεροκάματο του βενζινάδικου, μέχρι, και τις 5, του Σαββάτου. Καθημερινή βάρδια του 12-8, για 30, 32 ευρώ, ημερησίως, εκτός Κυριακής. Για το ΄΄Νούμερο 8΄΄, τον ΄΄Ιταλό΄΄, τον ΄΄Ελεγκτή΄΄. ΄΄Δη και ειδεί΄΄, οικογενειακές υποχρεώσεις ευθύνες, μια και έχω ο ίδιος, τώρα, Πατέρα, με θετή κόρη, παιδί της συζύγου μου. Ο Τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας, στο κοντινό, στάδιο Λάρισας – Παναθηναϊκού, με το αχρείαστο, εισιτήριο, των 80 ευρώ, μισό βδομαδιάτικο, περίπου… Η Σύζυγός μου, σύντροφος και μητέρα, ένας Φίλος, Αλέκος, από την Καρδίτσα, συζευγμένος και αυτός, με φίλη της συζύγου μου, γυναικός, από την ίδια χώρα, φίλες εδώ και 15-20 χρόνια. Στην ηλικία περίπου του συχωρεμένου φίλου μου, Μανώλη, ηθοποιού, ποιητή, που επικοινωνούσα και μου έδωσε το έναυσμα του αυτάδελφου φίλου, ανθρώπου, να κομίσω σε αυτό που μπορεί να λέμε ΄΄πνευματική ενασχόληση΄΄… Ένας Θανάσης, κινητικά ανάπηρος, φίλος, που εργαζόταν, και γνώρισα, την σύζυγό μου, επικοινωνώντας, με χιούμορ, ανέκδοτα και διαμέσω της γραφής, σαν του προβλήματος του μη ομιλών, από τον Θανάση, του γνωστού, τυχαία, μια νύχτα στην Αθήνα, περνώντας ωραία. Το Θανάσης, Παντελής και Παντελής – Θανάσης, δημοσιογράφου, του ΄΄Αγκαθιού΄΄ και ΄΄Ραδιοτηλεόρασης΄΄, που βρίσκεται, τώρα στους Αγάπανθους και αυτός, με τον Πατέρα μου, τον Νικόλα, τον Φίλιππα και τον Μανώλη…
Τέσσερις, πέντε άνθρωποι, παρέα, βράδυ Σαββάτου. Με τρεις ανθρώπους, από την Βουλγαρία, Κυριακή πρωί εκδρομή στα Μετέωρα. Φαγητό, στο Καστράκι, συγγενικό χωριό της μητέρας μου. Καφές στα Τρίκαλα, στο ΄΄Πανελλήνιο΄΄ ξενοδοχείο και καφενείο, όπου είχε πάει, μείνει και πιει καφέ ο Πατέρας με την Μητέρα μου, που είχα να περάσω, από αυτή, την διαδρομή 30 χρόνια πριν περίπου με την Μητέρα μου. Βλέποντας ευθύς το Κάστρο των Τρικάλων και το μαγαζί του Τσιτσάνη, όπου είχαν παντρευτεί και έκαναν το τραπέζι του γάμου τους, ακούγοντας τις πενιές του. ΄΄Της Γερακίνας ο γιος΄΄. Βγαίνοντας φωτογραφία στο μνημείο πεσόντων Επονιτών, με 2 γυναίκες από την Βουλγαρία, στην πλατεία μπροστά στον πίδακα, σιντριβάνι. Το Λαχείο το Λαϊκό των Τρικάλων και του Βόλου, του 5 και 7, που αγόρασα, πλήρωσα, σαν ΄΄τυχερός΄΄ και δεν μου βγήκε…
Μέχρι τώρα να είναι του Γάμου μου, του Πολιτικού, με την σύζυγό μου, στο Δημαρχείο, της Στάρα Ζαγόρα (Αρχαία Αγορά) της Βουλγαρίας…
Ο Φόβος της Μάνας μου, για το Διχτάκι, που ανέβηκα στο Μοναστήρι 12 χρόνων, που είχα, από τότε, να ξαναπάω, στα Μετέωρα… Το Καστράκι, σπίτι, συγγενών, που με φίλεψαν και γέμισαν τις τσέπες μου, με μουστολούκουμα και σταφίδες. Τρώγοντας χωριάτικη στριφτή τυρόπιτα, μικρό παιδί ή νεαρός, υπερήφανος, συνοδεία της Μητρός μου.
Κάπου εκεί κοντά, συνέτρωγα και έπινα μπύρες σαν ΄΄Σχώριο΄΄ στον Πατέρα και την Μητέρα, με μια Πέπα, έναν Ρουμελη και μια Γκάλια. Το Μαγαζί, ταβέρνα, ρεστωράν, στην εξοχή και θέα τους βράχους και τα μοναστήρια των Μετεώρων. Του, σαν, τότε και τώρα, χορεύοντας, στο χώμα, την πρώτη μου ζεμπεκιά, των 12 και 33, 43 ετών, ανατυπωμένη, στη θύμηση, ανάμνηση και ζωή μου, του τραγουδιού ΄΄Έβαλε ο Διαβολάκος, την ουρά του πάλι και σου πήρε τα μυαλά σου, μέσα από το κεφάλι΄΄…
Η περσινή επέτειος της θανής του Πατέρα μου, ως συζών, με την τωρινή σύζυγό μου, και σε άλλο, ενοικιαζόμενο σπίτι από αυτό, που αναγράφω, τώρα, τα λεγόμενά μου (Παλαιό Λιμεναρχείο – Νέα Ιωνία) και του πριν τέλους του Μάη γάμου μου, και της άλλης επετείου, θανής της μητρός μου. Η ανησυχία, σκέψη, συνείδηση ή ενοχή μου, να αναφέρω σε εκείνη, για το ΄΄παρελθόν μου΄΄ ή να ξέρει ποιος είμαι… Την ΄΄νύχτα μου΄΄ γυναίκες, έρωτες, αγάπες, σχέσεις, βιώματά μου. Την ενασχόληση, ενδιαφέροντά μου για τη ζωή, πολιτική, κοινωνία, διαβάσματα, ακούσματά μου, την τέχνη, ποίηση, μουσική, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δημοσιογραφία, δημοσιογράφους, δει δημοσιογράφους γυναίκες. Περιπλανήσεις μου, ταξίδια, την σχέση μου, με γυναίκες συζευγμένες, χωρισμένες, δη μητέρες, γυναικών της νύχτας (Βόλος – Θεσσαλονίκη – Αθήνα- Πελοπόννησο – Κρήτη- Νησιά). Σχέση μου, με το αλκοόλ, ναρκωτικά, ψυχότροπες ουσίες, ψυχοφάρμακα… Τον τρόπο διαφυγής μου, από αυτά. Μουσική – Στιχοπλοκία. Την Μετέπειτα, μετά την ΄΄Εκδρομή μας΄΄ και φετινή μοναχική μου επίσκεψη στο Οικογενειακό Κοιμητήριο, μετά και το Πάσχα μου, Ελλάδια- Βουλγαρία. Κάποια λουλούδια, ένα σκούτερ, ένα τρισάγιο και ένας παπάς, για ένα Τρισάγιο. Με πρόσφορο, πολίτικα κουλουράκια, ροδοπέταλα τριανταφύλλων στα ονόματα του Πατέρα και Μητέρας μου σε ένα Άσπρο Μάρμαρο και κεράκια στο χώμα. Άντρας, πατέρας, κόρη και τώρα μάνα της συζύγου μου, στη Βουλγαρία. Πατέρας, μητέρα και αυτάδελφος, φίλος, για μένα στην Ελλάδα.
Βλέποντας ένα Μαγαζί Αποικιακών Προϊόντων 2 Αδελφών. Μοναχική πορεία μου μετέπειτα και κλείσιμο. Αδικία αδελφού προς αδελφό. Την Πώλησή του, έναντι ΄΄Ψυχίων΄΄ για ζήτημα υγείας, χωρίς την παρεμβολή, πλουσίων συγγενών (Λάρισα- Αθήνα – Πελοπόννησο- Αμερική). Το Σπίτι το Πατρικό, που παρέμεινε και αξιοποιήθηκε, φτιάχτηκε από την Αδελφή μου…
Το Δικό μου, Οδοιπορικό, δρομολόγιο, Εταιρεία Ο.Ε. καλλιτεχνικής σπουδής, ενδιαφέροντός μου, Αθήνα – Βόλο. Με τρεις Γυναίκες, η μία Αγαπημένη των 25-27 χρόνων. Αποπομπή μου, μοναχική πορεία, τελείωμα εγχειρήματος, εγχείρηση του Πατέρα ΄΄Άγιος Σάββας΄΄ της Λ. Αλεξάνδρας. Στα 8 χρόνια διαμονής, τελευταία, στην πόλη μου, αλλάζοντας μαζί με αυτό, που διαμένω, με την Σύζυγό μου, 5 ενοικιαζόμενα σπίτια. Μην γνωρίζοντας, αλλά, ξέρω, πως μπορεί, να ονομάζεται αυτό το Πολιτικοκοινωνικό οικονομικό Σύστημα: ΄΄Καπιταλισμός ή Αστική Δημοκρατία΄΄? …………………..
Μια που και ο ίδιος, σήμερα, χωρίς να το περιμένω ή να το πιστεύω, στην Γιορτή της Μητέρας και Πατέρα. Νέος και καινούριος Πατέρας, με θετή κόρη. Μετά την Παρουσία, Σχέση, Επαφή: Του Πατέρα, μετά τον γέρο της Αλεξανδρείας, Πατέρα με την Φυσαρμόνικα, Πατέρα Εραστή, με την Μάνα της Έκτρωσης, Άγνοιας, γεγονότος της κατάστασης… Της ΄΄Γιαγιάς΄΄ που λέει, γράφει, παραμύθια, στίχους. Κάτι από συμπλέγματα, Οιδίποδα – Ηλέκτρας, πλατωνικής και σαρκικής αγάπης, επαφής, ονείρου, δρομολογίου, ζωής. Εργάτη, Καλλιτέχνη, Μαγαζάτορα, Ασφαλιστή, Φύλακα Αρχαιολογίας …Συνταξιούχου Αναπηρίας. Κομίζοντας σε αυτό, που μπορεί να λέμε, Τέχνη, Ζωή, Έρωτα, Αγάπη… Δασκάλου – Φοιτητή- Μαθητή, των ΄΄Ανοιχτών Χαρτιών΄΄ του Ελύτη. Στιχουργία – Μάνικα πετρελαίου, βενζίνης, Βιοπάλη. Συζευγμένος με Γυναίκα, Μάνα, της γης και ουρανού από άλλη Βαλκανική πατρίδα. Στο σημείο ΄΄G΄΄ της μοναξιάς, διανθρώπινης σχέσης μου, να ψάχνω την επικοινωνία και επαφή με τη Γυναίκα, Σύζυγο, Κόρη, Αδελφή, Φίλη.

......

Αγάπη

Δεν είναι, μόνο, ένα πείσμα,
του καιρού,
ένα Γινάτι.
Είναι συναίσθημα, επιλογής
της ανθρώπινης μορφής,
για να βγαίνεις, από την αυταπάτη.
Νιώσιμο, μιας λατρείας αρχέγονης,
όπως,
μπορεί, να είναι το φεγγάρι
ή το μαξιλάρι….
Δεν είναι, μόνο, ποσότητα,
υλικής στιγμής,
μα ποιότητα αισθητικής,
ψυχικής μεταπτύχωσης,
σαν ουράνιο κρεβάτι.
Σεργιάνι της ζωής, καημού, πόνου,
κοινών εμπειριών και βιωμάτων.
Πού ταιριάζουν, όμως, το ζευγάρωμα
στο ίδιο ή διαφορετικά στοιχεία.
Και αν, είναι, άλικο, διαφορετικής ζωής,
πορείας και μοναξιάς της.
Είναι, ο έρωτας, που το, ή, την φέρνει,
μοιραία, κοντά, σαν πεπρωμένο.
Λουλούδι της γης και ο ουράνιος αχάτης!

......


6-12-08
+ΕΦΥΓΕ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Χωρίς μια Λέξη, έφυγες, Αλέξη….
Και που, να ξέρεις, εσύ και εγώ
και οι φίλοι σου, που
ήταν δίπλα και κοντά σου.
Ίσως….κάποιοι, πιο ΄΄επώνυμοι΄΄
και πιο μεγάλοι…
Στην Τζαβέλα την Οδό,
που περπάτησες, εσύ, εγώ
και οι άλλοι.
Που πριν 2 Κυριακές, Απομεσήμερο,
με τον Φίλο, ήμουν, εγώ,
μόνος Ξημέρωμα Κυριακής,
εσύ Βράδυ Σαββάτου, γύρω στις 9,
με τους φίλους σου, μετά τον
αγώνα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού,
για το παιδικό πάρτυ, γενέθλια,
γιορτή του φίλου σου, κάποιου Νίκου.
Ενώ το Επόμενο, επόμενα, Σαββατόβραδα,
Κυριακής Ξημέρωμα και Απομεσήμερα
Θα είμαι πάλι, εγώ και εσύ….
Εσύ σαν ανάμνηση και στιγμή, εικόνα,
Κροτίδα, ήχος πιστολιού, λάμψη.
Μια Κραυγή και ένα Γιατί
Ζωγραφισμένα, στα πρόσωπα,
των φίλων, γονιών σου
και των περαστικών, και τόσων
περιοίκων.
Πλατεία Κάνιγγος – Εξάρχεια και Κολωνάκι.
Από την γη των Εξαρχείων, στου Ουρανού,
την Αγκάλη.
Μια Σφαίρα, Αστυνόμου, στόχευσε, τρύπησε,
τον θώρακα και την καρδιά σου.
Και εμάς….μια Βαλιστική θλίψη, θωριά.
Οριά….για την ζωή σου,
την αδικία και την ελευθερία σου.
Παιδική αγάπη, φιλική συναστροφή
ξενοιασιά, του αδικοχαμένου εφήβου…
Της Δικιάς μας, χαμένης εφηβείας μας,
αδιέξοδα μοναξιάς,
και αλλοτρίωσης, της ζωής μας,
για να ξαναβρούμε, ή να αρχίσουμε,
να ψάχνουμε, ξανά,
τι έγινε, μετά από Εσένα,
στην Ύπαρξη, στην Ζωή,
ή στα Όνειρα, Ιδανικά μας.

......



Τον Παντελή τον γνώρισα στα χνάρια. Είναι ταλέντο και τον ξεχωρίζω για την ιδιαίτερη και συμπυκνωμένη γεμάτη νοήματα γραφή του.
Του εύχομαι ολόψυχα "ΚΑΛΗ ΕΠΙΥΧΙΑ" στα όνειρά του και "ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ" στο βιβλίο του!

Ευτυχώς, ξέρει πως δεν προλαβαίνω να κάνω πολλά τώρα και θα είναι επιεικής στις βιαστικές φωτογραφίες μου!

Μέσα μου τον έχω καταγράψει ώς κρυμμένο ταλέντο, κι αυτό φαίνεται μου βγήκε και στην φωτογράφηση!
Το πιο πιθανό, δεν φορούσα συνέχεια τα γιαλιά μου και φταίει η στραβομάρα μου!

Θερμά Συγχαρητήρια, Παντελή! Να είμαστε καλά και θα βγάλουμε καλύτερες! Μην ανησυχείς!