Μια ζωή, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, γράφω κυνηγημένα, παραπονιέμαι συνέχεια για χρόνο, κούραση, με βαρέθηκα! Δε μ' αρέσει έτσι το ίντερνετ. Έχω χάσει επαφές με πολλούς φίλους, δεν έχω και χρόνο να εξηγώ συνέχεια, ούτε πάντα την διάθεση να δικαιολογούμαι.
Είναι φορές που νιώθω πως το κεφάλαιο ίντερνετ έχει τελειώσει πια για μένα. Έδωσα περισσότερα απ' ότι είχα σε χρόνο και διάθεση και πάντα θα υπάρχει ένας λόγος και μια αφορμή που θα πρέπει να βρίσκομαι εδώ, κι έτσι... το σήριαλ Κατερίνας συνεχίζεται...
Ευχαριστώ όλους όσους με καταλαβαίνουν και δεν μου θύμωσαν. Νιώθω πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου και στεναχωριέμαι, πραγματικά.Ήθελα να κάνω πράγματα και για φίλους και για μένα και για το μαγαζί και για τους πελάτες μου (που κάποιοι κάτι έχουν να πουν) και για βιβλία που ακόμα δε διάβασα, μα δεν έχει νόημα έτσι.
Να πω ότι θα απέχω; Θα είναι ψέμα. Όσο έχω ίντερνετ σπίτι, λίγο δύσκολο. Άλλωστε το χρειάζεται και ο γιος μου κι εγώ για την αλληλογραφία μου.
Απλά, θέλω να ξέρετε πως δεν σας ξεχνάω! Σας αγαπάω, σας σκέφτομαι όλους, εύχομαι το καλύτερο για όλους σας, μα λίγο δύσκολο να δηλώνω συχνά την παρουσία μου. Θέλω να συνεχείσετε να μ' αγαπάτε κι εσείς, κι ας μην τα λέμε συχνά. Ο τρόπος της ζωής μου άλλαξε, όχι τα αισθήματά μου!
Πραγματικά λυπάμαι που δε μπορώ ν' αφήσω τα σχόλια ανοιχτά (έχω πάθει πολλά), άσε που δε μ' αρέσει να μένουν αναπάντητα στον αέρα! Νιώθω σα να προσβάλλω τον σχολιαστή, αντί να τον τιμήσω για τον κόπο του να μου γράψει και συνάμα τον εκθέτω και στα μάτια των τρίτων.
Δεν ξέρω τι θα κάνω μ' αυτά μου τα κολλήματα... Είναι μόνο δικά μου! Ελπίζω μόνο, κάποτε να βρω χρόνο, για να είμαι εντάξει, όπως εγώ θέλω!
Τον τρόπο ψάχνω! θα τον βρω, ίσως...
Θυμήθηκα κι ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι της Σωτηρίας Λεονάρδου (και απ' τα πρώτα μου βιντεάκια!) που με καλύπτει ως προς τον τίτλο, στο ότι "δεν έχω χρόνο", κι όχι στα λόγια που λένε για ντέφια, κέρματα, περάσματα και τα λοιπά! Αν ήμουνα έτσι, θα ήμουνα πλούσια! Ουδεμία σχέση! Έχω και ελπίδες και όνειρα και αχτίδες! Χρόνο δεν έχω, μάτια μου!
Και το λέει, τόσο ωραία!!!
Κάποτε, στην Αθήνα, αυτό το τραγούδι, μπορεί να το είχα ακούσει και 500 φορές σε μια μέρα!
Μια γι' απόψε, πριν πάω για ύπνο, τι να λέει;
Να περνάτε όλοι σας καλά και να έχετε ελεύθερο χρόνο, να κάνετε πράγματα που σας γεμίζουν και σας αρέσουν!
Δεν το πιστεύω! Δίπλα ήταν κι αυτό! Κατασυγκινήθηκα! Πόσες στιγμές έχει αυτό το βιντεάκι! Πόσα βιβλία άγραφα;
Κοντά και ο ήλιος! Καλά, αυτό το βιντεάκι το ανέβασαν κατά λάθος οι Πασοκτζήδες!Το ότι μας παγώσαν ακόμα και το χαμόγελο, αυτό είναι άλλη υπόθεση! Τέλος πάντων! Ο ΗΛΙΟΣ βγαίνει και υπάρχει για όλους μας! Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός!
Καλημέρα, Ήλιε!
Υγ. Είδες πως παρασύρεσαι Κατερίνα; Το ένα φέρνει τ' άλλο, κι αμολιέται ο ήλιος στα στενά... Σου είπα: "Κλείσ' το το ρημάδι!"
4 σχόλια:
Μας εκπλήσσεις, Κατερινάκι! Να το πιστέψω ή να υποθέσω πως είναι λόγια του μεσονυχτιού σου;…
Αν είναι έτσι θα μας λείψεις. Θα μας λείψει η τεράστια ψυχή σου. Το ατέλειωτο δόσιμό σου. Σε όλους!!!
Θα μας λείψεις, Κατερινάκι, να το ξέρεις. Και καθόλου δεν το θέλουμε.
Να ξέρεις πως δεν το πιστεύω και θα σε περιμένω να ξεπροβάλεις και πάλι.
Με την αγάπη και την εκτίμησή μου!
Ζαγοριανή μου, "κουρασμένη" κυρά!
κι από δώ, (δες τι ώρα είναι από την απάντησή μου στου Ντένη ...)
-θα σου κλείσω το διακόπτη φωνάζει ο...Μυρο...βλήτης μου!!!
κι εγώ, τσιρίζοντας, πάει ο ύπνος...
Σε φιλούμε,
φυσικά και όλους,
αύριο,
θ΄απαντήσω και στα δικά μου μηνύματα...
Υιώτα
ΝΥ
Στράτο μου, με συγκινείς, όπως πάντα! Καμία σχέση με λόγια της νύχτας ή μεθυσιού! (Έχω και 8 χρόνια να βάλω αλκοόλ στο στόμα μου!) Απλά, εμπέδωσα πως δεν μπορώ να είμαι παρούσα, μετά από τόση κούραση στο μαγαζί. Πρέπει να κρατάω δυνάμεις για κει, γιατί οι εποχές είναι πολύ δύσκολες. Ήδη μου ζητάνε να είμαι ανοιχτά και το μεσημέρι, γιατί νυχτώνει νωρίς. Ο πελάτης έχει τα δίκια του Στράτο μου και δεν καταλαβαίνει αν εσύ μπορείς ή δεν μπορείς. Θέλει το μαγαζί ανοιχτό απ' τα ξημερώματα μέχρι τώρα και κάθε μέρα. (Πριν λίγο ήρθα.) Αλλιώς, δεν είναι στέκι του!
Οπότε, έδωσα μια εξήγηση, για να μην παρεξηγούμαι.
Ότι προκύψει, φίλε μου!
Άντε τώρα να μαγειρέψεις, κ.λ.π. κ.λ.π. Είπα πριν πάρω φόρα για δουλειές του σπιτιού, να κάνω ένα χαλαρό τσιγαράκι και να δω τα μηνύματά μου.
Χάρηκα για τα λόγια σου! Ευχαριστώ!Να είσαι καλά, να περνάς καλά!Γράφε εσύ, εσύ άλλωστε έκανες μεγάλο διάλλειμα, συν του ότι "τα γραπτά μένουν" και μπορώ να δω μαζεμένες τις αναρτήσεις σου!
Φιλιά σου!
Γιώτα μου, κουρασμένη, όσο δεν φαντάζεσαι! Δεν μπορούσα ποτέ μου να φανταστώ την κούραση που έχει αυτή δουλειά, ειδικά άμα είσαι και γυναίκα!Μέχρι το πρωί να μ' άφηνες εκεί, θα είχα δουλειές να κάνω. Κι αύριο, πάλι τα ίδια! Άσε τα ανοξείδωτα! Βογγάνε και τα χέρια μου!
Και τους καφέδες δεν τους δίνεις όλους μαζί. Έναν έναν. Πάνω που λες, θα κάτσω δυο λεπτά, τότε χτυπάει τηλέφωνο ή έρχεται πελάτης! Κι άντε να πληρωθεί αυτή η δουλειά...
Άστα, Γιώτα μου! Μ' αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, αλλά θα την προτιμούσα στα 30 μου. Τώρα... τα κότσια πονάνε!
Φιλάκια σου, εξηγώ και στον Στράτο.
Τον Ντένη και την οικογένειά του την σκέφτομαι πολύ. Μακάρι να είναι δυνατοί, γιατί αυτές οι στιγμές μνημόσυνα, γιορτές, κ.λ.π. πονάνε ακόμα πιο πολύ. Αν μπορέσετε, να πάτε και να ανάψεις εκεί και ένα κεράκι από μένα στον Βαγγέλη΄. Όταν συναντηθούμε θα σου δώσω τα λεφτά, για να πιαστεί. Εντάξει;
Εμείς εδώ θα έχουμε εκλογές. Καθένας με τον πόνο του...
Αν και θα τρέχω πάλι στα βουνά (ένα είναι αυτό, αλλά δεν μπορώ το κυνηγημένο)η σκέψη μου θα είναι εκεί.
Φιλιά στον Δημήτρη σου!
Εσύ κι αν ξενυχτάς, δεν πρέπει να πας για δουλειά μετά! Υπάρχει διαφορά!θα μου πεις, τα πέρασες!
Άστο, γιατί δεν θα μαγειρέψω απόψε!
Δημοσίευση σχολίου