Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Κράτησα τη ζωή μου...



Κράτησα τη ζωή μου...

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...Μ' ένα "συγχώριο"
για κεινους που έφυγαν...σκοτάδι στη ψυχή...
'Ομως,
για κείνους που είναι πίσω,
δικούς φίλους ενοικιαστές εργαζόμενους...
βαρύ το πρόσωπο της ημέρας...
βαρύτερο εκείνο της νύχτας...

Μόνο στ' αγαπημένα πρόσωπα θα βρεθεί η συμπαράσταση, η κατανόηση, το μοίρασμα στ' ασήκωτο "αχ και βαχ"...
Άλλωστε, ποιος γνωρίζει το αύριο;
Τουλάχιστον, ας σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά για μια δυνατότερη ανάσα.
Να είστε καλά, Κατερίνα μου,
οι μέρες των παθών κάνουν ψυχή και καρδιά να λειώνει...

πάντα με τη σκέψη μου,
Υιώτα
ΝΥ

Τα χνάρια είπε...

Κι από δω, αγάπη και σκέψη, Γιώτα μου!
Σου έχω και έναν ηλιάκο!