Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος...



Έχω ξαναπεί πως κάνω τις στιγμές μου, φωτογραφίες... και μετά βιντεάκια, πρώτ' απ' όλα για μένα, χάριν συντομίας. (Και το "γράψιμο" πια, είναι μια πολυτέλεια, στις μέρες μας...)
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος λοιπόν, για να συγκινηθεί, να χαρεί και να "δει" ή να νιώσει πως κάποιοι, έστω και όχι κολλητοί φίλοι, τον νοιάζονται, ακόμα και από μακριά.

Σήμερα έφτασαν με ένα νεανικό χέρι τα δώρα της φίλης μου Βαρβάρας!
Σήμερα γέννησε η Αθηνά τον Λάζαρο!

"Τρέξε, Κατερίνα, να φωτογραφίσεις!"
"Μια στιγμή να πάρω και τα δώρα μου..."

"Ευχαριστώ" από καρδιάς, Βαρβάρα!
Χαρά και Ανάσταση Διαρκείας σε σένα και στην οικογένειά σου!

Συγκινημένη;
Πάντα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: