Μεγάλωσα, Χαρούλα Αλεξίου και Ανατολή Χορευτού
Περίπου ένα χρόνο μετά...
Και ναι...
Αλλιώς τα ονειρευόμουνα τα πενήντα μου, αλλιώς μου έρχονται...
Ας είμαστε καλά!
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.