Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Κωνσταντίνος, Γιάννης, Σούλα

Όλοι παράπονα μου κάνουν ότι δεν τους σκέφτομαι!
Το βιντεάκι των παιδιών δεν το είχα ανεβάσει, κι όμως το είχα έτοιμο!
Αχ, ρε παιδιά, τι να σας κάνω; Μία είμαι και είστε τόσοι πολλοί!

Της γειτονιάς μας ο τρελός, τραγουδάει ο Κωνσταντίνος, ο οποίος πολύ με προβληματίζει τελευταίως...

Εδώ είναι τα βιντεάκια σου, Κωνσταντίνε! Δεν τα έσβησε κανένας, ούτε θα τα σβήσει ποτέ!
Απολαύστε την παρέα των παιδιών:

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διαχυτη χαρά! Μπράβο!
Χαιρετισμούς
Υιώτα

Τα χνάρια είπε...

Εκείνη τη μέρα, ήταν, Γιώτα μου! Μετά όμως, σήμερα δηλαδή, τον μάλωσα τον Κωνσταντίνο, γιατί ζει στον κόσμο του και δεν σέβεται και τον κόσμο των άλλων. Τον στεναχώρεσα, αλλά... έπρεπε να προσγειώσω την τρέλα του, πριν μας μαζέψουν όλους για το Δαφνή!
Φιλάκια, τα λέμε!