ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΑΣ// ΕΔΩ Η ΑΛΛΟΥ, ΧΤΥΠΑΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ// Ω, ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΟΥΜΑΙ ΑΘΩΡΗΤΗ.// ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΝΕΚΡΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ.// ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΔΩ ΚΑΘΟΜΟΥΝΑ// ΣΤΗ ΧΙΡΟΣΙΜΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕ ΒΡΗΚΕ// Κ' ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ, ΤΑ ΕΦΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΛΟΚΛΕΙΣΑ,// ΜΑ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ.// ΠΗΡΑΝ ΠΡΩΤΑ ΦΩΤΙΑ ΟΙ ΜΑΚΡΙΕΣ ΠΛΕΞΟΥΔΕΣ ΜΟΥ// ΜΟΥ ΚΑΗΚΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ// ΟΛΗ- ΟΛΗ ΜΙΑ ΦΟΥΧΤΙΤΣΑ ΣΤΑΧΤΗ ΑΠΟΜΕΙΝΑ// ΤΗΝ ΠΗΡΕ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΙ ΑΥΤΗ Σ' ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΟ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟ.// Ω, ΜΗ ΘΑΡΡΕΙΤΕ ΠΩΣ ΖΗΤΑΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ,//ΚΑΝΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΓΛΥΚΑΝΕΙ// ΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΣΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΗΚΕ// ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΙΑ ΤΙΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΦΑΕΙ.// ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΑΣ,ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ,// ΦΙΛΕΨΤΕ ΜΕ ΜΟΝΑΧΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΑΣ// ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ// ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ.
Ειρήνη Νανούρι
Χιροσίμα - Ναγκασάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου