
Δεν το πιστεύω ότι τα λόγια της Χαρούλας δεν τα είχα ανεβάσει!
Τώρα θυμήθηκα ότι δεν ανέβασα ακόμα την ύλη όλης εκείνης της βραδιάς!
Σ'χωράτε με, παιδιά!
Γούρι, μέχρι να 'ρθει η δεύτερη!
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου