Μήνυμα

Μια φίλη αγαπημένη, μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα. Ναι, συμφωνώ πως οι άνθρωποι που συναντάμε κάποια στιγμή στη ζωή μας έρχονται για κάποιο λόγο και δεν είναι τυχαίο.
Δεν διαθέτω πολύ χρόνο απόψε για να αναπτύξω τις σκέψεις μου. Το ανεβάζω όμως εδώ, γιατί μπορεί να έχει να πει κάτι σαν κείμενο και σε κάποιους άλλους.

Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου, γι' αυτό πρέπει να δοκιμάζεις.
Αναρωτιέμαι πόσοι διαβάζουν στ' αλήθεια τα μηνύματά τους. Η ανταπόκρισή σου θα έχει ενδιαφέρον, γι' αυτό δώσε προσοχή σε ότι θα διαβάσεις. Όταν θα έχεις τελειώσει, θα ξέρεις το λόγο που σου στάλθηκε.

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο.

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν.....
Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.
Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.
Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμία μας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.
Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.
Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.

Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.
Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.

Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.

Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μια ζωή, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας.
Σ' ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου.

Τάσεις και κρίσεις...

Μια απλή κίνηση είναι. Ανοίγω το ντουλάπι και παίρνω το μικρό το βαλιτσάκι μου. Δε χρειάζομαι πολλά πράγματα. Δυο αλλαξιές ρούχα, το μαγιό, τα χαρτιά και τα μολύβια μου, τις μηχανές μου και το λαπ τοπ μου, φυσικά! Αυτό πάντα το χρειάζομαι, άσχετα αν εκεί που πάω κάθε φορά πιάνω ίντερνετ. Η δική του ανάγκη προέκυψε... πολύ πριν με ξεμυαλίσει αυτό.
Καλά. Προλαβαίνω. Θα τα ετοιμάσω αύριο, λίγο πριν φύγω. Όπως κάνω πάντα, όταν φεύγω στα βιαστικά και στα έκτακτα.
Όχι, τώρα δεν είναι έκτακτο. Είναι μια εσωτερική τάση φυγής, προγραμματισμένη όμως από πέρσι. Μόνο που θα είναι διαφορετική. Δεν πειράζει. Θα πάω, έστω κι έτσι, εφόσον έτσι προέκυψε με τις δουλειές μας.
Απ' το καθόλου... Απ' το πολύ μακριά απραγματοποίητο όνειρο των σαράντα εννιά, κάτι είναι κι αυτό, σαν δώρο για μένα, από μένα, παραμονή των πενήντα μου!
Ναι, εγώ μέσα μου, γιορτάζω κατά τας γραφάς της μάννας. Τ' Αι- Γιαννιού με γέννησε. Θυμόταν που έψαχνε να βρει την μαμή. Δεν μπορώ να την αμφισβιτήσω, κι ας γράφει ότι θέλει η ταυτότητα. Εγώ μ' αυτή τη μέρα είμαι δεμένη τόσα χρόνια, κι αυτή με πονάει.
Ζόρικα απ' ότι φαίνονται τα πενήντα. Είδα στην πρόβα, πριν λίγες μέρες, πως αν αγγίξεις το θέμα, πονάει. Είναι βαθιά το αγκάθι. Δεν το έβγαλα. Τ' άφησα για άλλη μέρα. Για τότε που θα ξέρω ότι με παίρνει να πονέσω και να κλάψω σαν παιδί, χωρίς να με βλέπει κανένας. Τότε που θα είμαι τελείως μόνη μου.
Μα, θα έρθει εκείνη η μέρα;
Θα έρθει. Κάπου Δευτέρα με Τρίτη, θα καταφέρω να είμαι τελείως μόνη μου. Ξέρω πως κάποια στιγμή αυτές τις μέρες, θα βρω εύκολα τον χαμένο εαυτό μου. Μόλις τον καλέσω, θα είναι εκεί.
Το ξαναδοκίμασα κι άλλες φορές και εμφανίζεται αμέσως, αρκεί να ξέρει πως είμαστε τελείως δυο μας. Εκεί τα λέμε στα ίσσια και έξω απ' τα δόντια. Εκεί κλαίμε και γελάμε ως τα ξημερώματα. Εκεί αδειάζουμε, ξεφουσκώνουμε και μετά γινόμαστε πραγματικά ένα.
Είναι που τα συμφωνούμε, στριμοχνώμαστε κι έτσι χωράμε πιο εύκολα στο καινούργιο νούμερο του καλουπιού που μας προέκυψε...
Πενήντα, λέει. Κάτι σαν κατηφόρα μου θυμίζει. Κάτι σαν σκάλα που τελείωσε η κορφή της, κάτι σαν ηλιοβασίλεμα.
Κι όμως, είναι ωραία τα ηλιοβασιλέματα! Και οι σκάλες... όταν δίπλα τους έχουν ωραία θέα.
Δε βαριέσαι. Φάση είναι. θα περάσει. Όπως όλοι κι εγώ. Όπου όλοι, κι εγώ. Αρκεί όλα να γίνονται με αξιοπρέπεια. Και οι κατηφόρες να είναι ομαλές, και τα ηλιοβασιλέματα να είναι καθαρά και να μην τα κρύβουν σύννεφα.
Μα, πού να πάω;
Που αλλού;
Στο πιο κοντινό σημείο, κι ας είναι πενήντα χιλιόμετρα μακριά.
Και ποιο είναι αυτό;
Φυσικά η πατρίδα μου. Η Ζαγορά. Η δική μου Ιθάκη. Θα ήθελα να πάω και στην άλλη Ιθάκη, μα είναι μακρύς ο δρόμος. Δεν προλαβαίνω.Ίσως μια άλλη φορά. Ίσως στο πενήντα ένα νούμερο καλούπι, να είναι πιο κοντά. Ποτέ δεν ξέρεις. Νούμερα και καλούπια είναι αυτά...
Αρκεί να μην έχεις κάλους. Ή κι αν έχεις, να μην είναι μεγάλοι και πονάνε.
Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι απόψε στο Χορευτό έχει πανηγύρι κι εγώ δεν θα είμαι εκεί. Παραμονή τ' Άι-Γιαννιού απόψε. Πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα είναι ήδη εκεί. Εγώ δεν μπόρεσα. Δούλευα και είμαι πολύ κουρασμένη. Άλλωστε, το ταίρι μου είναι εδώ και είμαστε δυο μας. Μόλις σχόλασε κι εκείνος απ' τη δουλειά του. Δυο καράβια τσακισμένα απ' την ίδια κούραση. Την επαγγελματική. Ποιά άλλη; Όλες οι άλλες είναι επακόλουθα αυτής.
"Καίτη, θα βγούμε;"
"Τι θα έλεγες να μείνουμε μέσα; Με κούρασε πολύ το έξω. Θέλω απόψε να είμαι μαζί σου, αύριο με τα αγαπημένα πρόσωπα που ήδη με περιμένουν στην αυλή μου και μεθαύριο έχω μια σημαντική συνάντηση με τον δεύτερο εαυτό μου. Τι λες;"

Ώρα οχτώ και σαράντα τέσσερα.




Έψαχνα την ζωή της σκάλας της γυναίκας, μα δεν την βρήκα.
Έψαχνα μια άλλη γνωστή μου σκάλα, μα κι εκείνη δεν την βρήκα.
Δεν πειράζει. Μήπως, τι βρίσκει κανείς όταν βιάζεται;



Λέω να πάρω τα βουνά, πριν να τρελαθώ!

Αντίδωρο στην Γιώτα

....χωρίς πολλά πολλά λόγια...

Θα πάρω αερόπλανο και θα 'ρθω να σε κλέψω, ωραία Αιγιώτισσα!



Με αγάπη!

Πρώτη ανάρτηση:26/8/2010 11:33

Κωνσταντίνος, Γιάννης, Σούλα

Όλοι παράπονα μου κάνουν ότι δεν τους σκέφτομαι!
Το βιντεάκι των παιδιών δεν το είχα ανεβάσει, κι όμως το είχα έτοιμο!
Αχ, ρε παιδιά, τι να σας κάνω; Μία είμαι και είστε τόσοι πολλοί!

Της γειτονιάς μας ο τρελός, τραγουδάει ο Κωνσταντίνος, ο οποίος πολύ με προβληματίζει τελευταίως...

Εδώ είναι τα βιντεάκια σου, Κωνσταντίνε! Δεν τα έσβησε κανένας, ούτε θα τα σβήσει ποτέ!
Απολαύστε την παρέα των παιδιών:

Άνδρος!

Απόψε τα παιδιά με ταξίδεψαν στα νησιά!
Η Κατρίν με πήγε στην Άνδρο μ' ένα υπέροχο τραγούδι που πάντα μ' άρεσε!



Την Κατρίν την γνώρισα απ' την Γιώτα, που χωρίς να με γνωρίζει ευχήθηκε για τα γενέθλιά μου!
Την ευχαριστώ πολύ και της εύχομαι τα καλύτερα!

katrine είπε...

Χρονια πολλά με υγεία ηρεμία και πολλά συχνά χαμόγελα:)

Τετάρτη, Αύγουστος 25, 2010 9:52:00 πμ

Κλοπή απ' τα Εφτάνησα

Στα Εφτάνησα δεν έχω πάει, πήρα όμως μια φωτογραφία του Ντένη, απ' την Κεφαλλονιά! Κάτι είναι κι αυτό!


Ο Ντένης έγραφε στην Γιώτα:

Ο/Η Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα.
Να πω κι' εγώ τα χρόνια πολλά στην κατερίνα παρ' όλο που το παράπονό μου είναι ότι δεν την βλέπω ποτέ στα Εφτάνησα.
Χρόνια της πολλά με υγεία και ευτυχία
Νάσαι καλά
Ντένης

Τετάρτη, Αύγουστος 25, 2010 8:07:00 πμ

Κι εγώ πετάχτηκα απόψε και του εξήγησα πως δεν προλαβαίνω πια, όπως παλιά. Αλλάξανε τα πράγματα... Και πάλι καλά! Αν ήταν άλλη στη θέση μου, ίσως νομίζατε κι ότι πέθανε! Θα είχε εξαφανιστεί απ' τα κοινά, προ πολλού! Έχετε χάρη που έχω το μικρόβιο της επικοινωνίας, αλλιώς...

Υπομονή, παιδιά! Θα ' ρθουν και ξεκούραστες μέρες! Πού θα πάει;

Γαρδένια αγάπης, για μένα!

Πως τα φέρνει, πως τα καταφέρνει η φίλη μου η Γιώτα, πάντα με εκπλήσει και πάντα με βγάζει εκτός προγράμματος με την αγάπη της!
Τι να πω; Ότι και να πω, θα είναι λίγο!
Πάλι βιαστική, της έδωσα ραντεβού για το βράδυ. Ξέρει εκείνη να με περιμένει!

Σας αγαπάω και σας ευχαριστώ από καρδιάς, Γιώτα μου και εσένα και τον Δημήτρη!
Μου δίνετε μεγάλη αξία και δεν ξέρω αν πρέπει...
Αν την αξίζω, πράγματι...

Και βέβαια απ' το Πανόραμα θα ξεκινήσετε, για να μη πω απ' τα χνάρια, όταν με το καλό έρθετε Ελλάδα!
Θα τα πούμε, όμως... ξανά!

Πάλι φεύγω, μα αφήνω εδώ την "συλλεκτική" γαρδένια σας... ως να ξαναγυρίσω.

24 Αυγ 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , Κατερίνα !!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κατερίνα μας!!!

Πάντα γερή, άξια, και με το δικό σου μοναδικό χαρακτήρα!

Να σε χαιρόμαστε, δικοί, κοντινοί και... μακρυνοί!

-Είδες, σου το έγραψα... και να, ολόλευκη η Γαρδένια

και μάλιστα σε ... πιατάκι επίσημο!!!

Να είσαι πάντα καλά, Φίλη μας,

κι ας μην έχουμε συναντηθεί μέχρι τώρα।

Ο Δημήτρης σου στέλνει ξεχωριστές ευχές

και λέει ότι για ... χάρη σου
- όταν καταφέρουμε να έλθουμε-

από το Πανόραμα θα ξεκινήσουμε!!!

Πολύχρονη, λοιπόν, με απέραντες ευχές,

Υιώτα και Δημήτρης

Νέα Υόρκη

Της Χαρούλας Φράγκου

Δεν το πιστεύω ότι τα λόγια της Χαρούλας δεν τα είχα ανεβάσει!
Τώρα θυμήθηκα ότι δεν ανέβασα ακόμα την ύλη όλης εκείνης της βραδιάς!
Σ'χωράτε με, παιδιά!

Γούρι, μέχρι να 'ρθει η δεύτερη!

Υπόθεσις χαμόγελο

Υπόθεσις χαμόγελο

Ιθάκη και 2010

Πάμε να βρούμε την Ιθάκη;

Εντάξει το μειλ

Όκευ! Πρόβλημα αποκαταστάθηκε. Δικό μου το μπέρδεμα. Ευτυχώς οι χάκερς έχουν πιο σοβαρά πράγματα να κάνουν, απ' το να ψάξουν τα δικά μου μέιλ!

Άντε τώρα να αποκαταστήσω στον εαυτό μου και τον χρωστούμενο ύπνο και τα λέμε πάλι με την πρώτη ευκαιρία.

Ενημέρωση στους φίλους

Παρακαλώ τους φίλους να μη μου στέλνουν προσωπικά μηνύματα στο μέιλ της γιαχού στο κυκλάμινο, γιατί κάποιος (κάποιοι;) το παραβιάσανε και δεν μπορώ να μπω, προς το παρόν.

Θα σας ενημερώσω εγώ, μόλις βρω χρόνο να ασχοληθώ περισσότερο με το θέμα.

Σας ευχαριστώ!
Να περνάτε καλά!

Εγώ τέζα, αλλά ας μην το συζητάμε!

Τα 'θελα και τα 'παθα!

"Καλά να πάθεις!" που λέει και η Χαρούλα Αλεξίου στο "μεγάλωσα"!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΟΥ, Γιώτα μου!

Δεν ξανάγινε! Τι να σου κάνει; Ένα μυαλό χειμώνα, καλοκαίρι!
Τόσα τηλέφωνα έκανα σε Μαρίες, Παναγιώτηδες, για Χρόνια Πολλά, την Γιώτα, ούτε που μου πέρασε απ' το μυαλό!
Ούτε που σκέφτηκα ότι το όνομα Γιώτα βγαίνει απ' το Παναγιώτα!
Αχ, ρε Γιώτα μου! Πού χρόνος για τόσες σκέψεις;
Χίλια συγγνώμη, καλή μου φίλη!
Πολύχρονη, γερή, ευτυχισμένη!
Να χαίρεσαι και να σε χαίρεται η οικογένειά σου!
Να έχεις πάντα Καλές Εμπνεύσεις και Επιτυχίες στα πνευματικά σου έργα και ξανά "Καλοτάξιδο" το νέο σου βιβλίο: "Γραμμένα με αίμα"!

Αν μ' αγαπάς λιγουλάκι, σ'χώρα με για την καθυστέρηση στις ευχές και συνέχισε να μ' αγαπάς!ΠΛΙΖ!

Κι ένα ζωηρούλι κυκλάμινο!

Κι ένα ζωηρούλι κυκλάμινο που παίζει με την Ανατολή της Ζαγοράς Πηλίου!

Της Ανατολής... στην Ζαγορά

Χνάρια, κυκλάμινα και Ανατολή Ζαγοράς

Καλημέρα ήλιε, Ζαγοράς!

Καλημέρα ήλιε, Ζαγοράς!

Στιγμές

Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ Καλή μας βδομάδα και καλές διακοπές σε όσους πηγαίνουν τώρα. Όσοι δουλεύουμε, καλά κουράγια! Υπομονή! Τα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα!

Χθες στις 12:31 π.μ. · Σχολιάστε · · Προβολή σχολίων (8)Απόκρυψη Ανατροφοδοτήσεων (8)

• 
  
• Αυτό αρέσει στους Ελένη Γκίκα, Ntina Giorgos Pantazi, Μαρία-Μέμυ Κατσαούνη και σε 3 άλλοι.
• • 

    Ελένη Γκίκα Μπροστά στην αιωνιότητα, Κατερίνα... Φιλιά πολλά

    8 ώρες πριν · ·
  • 

    Μαρία-Μέμυ Κατσαούνη

    Μηπως πρεπει να νοιωθεις και τυχερη που εχεις δουλεια σ αυτη την μαυρη δουλικη εποχη;
    Εχω γυρισει απο τον ΟΑΕΔ της περιοχης μου .
    Αναψα το κλιματιατικο ,την τηλεοραση ,εβαλα ενα ποτυρι παγωμενο κρασι και φανταζομαι.. κοιταζοντας τον πινακα μ...ε την θαλασσογραφια απεναντι μου ........
    .Κατερινακι......φιλακια............
    ..καλη δουλιτσα..........................Δείτε περισσότερα

    8 ώρες πριν · ·
  • 

    Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ

    Λενάκι μου, φιλιά πολλά! Σε σκέφτομαι, αλλά ώς το να τηλεφωνήσω, μακρύς δρόμος! Συνεχόμενα ζόρια Ελένη μου και κούραση. Εσύ εύχομαι, όλα καλά!Φιλιά σε μαμά και μπαμπά!
    Θα τα πούμε μόλις βρω τον δρόμο μου, γιατί έχω χαθεί. Δουλειά και μια βαλ...ίτσα στο χέρι για τα έκτακτα.
    "Απομονή!" που έλεγε και η μάννα!Δείτε περισσότερα

    Πριν από 6 λεπτά · ·
  • 

    Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ

    Μαρία μου, τι να σου πω, κορίτσι μου; Εύχομαι ότι καλύτερο για σένα και για όλο τον κόσμο. Εγώ ίσως είμαι σε χειρότερη μοίρα από σένα, γιατί έχω μόνο δάνεια, δουλειά χωρίς κέρδος, μόνο χαμαλίκα, έξοδα και κούραση. Κι ακόμα λέει, έρχονται πι...ο δύσκολες μέρες!
    Ο Θεός βοηθός σε όλους μας!
    Να περνάς καλά, να ελπίζεις και όλα θα πάνε καλύτερα! Υπομονή κι εσύ, κι εγώ!
    Φιλάκια! Δείτε περισσότερα

    πριν από ένα περίπου λεπτό · ·
• 
  
• Απ' το Φέισμπουκ.

Ευκαιρία να σχολιάσω το θέμα κι εδώ.

Δεν ξέρω αν ο κόσμος πήγε διακοπές.
Δεν ξέρω αν ο κόσμος ζεσταίνεται και δεν κυκλοφορεί έξω.
Δεν ξέρω αν ο κόσμος φοβάται τον χειμώνα και κάνει οικονομία.
Δεν ξέρω αν οι τσέπες του κόσμου είναι άδειες ή έχουν καβούρια...
Δεν ξέρω αν ειδικά το δικό μου μαγαζί δεν τους αρέσει ή εγώ και η φάτσα μου, πάντως τέτοια νέκρα, δεν έχω ξαναδεί!

"Μα, ούτε τουρίστες στο δρόμο;"

Κι οι ταξιτζήδες τα ίδια λένε. Και τα γύρω μαγαζιά.

Πράγματι, "ο Θεός βοηθός!" σε όλους μας!
Ας είμαστε γεροί, τουλάχιστον και "της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες!"



Όλοι θα ζήσουμε, παιδιά!

Παναγία Σουμελά Τραπεζούντας

Παναγία Σουμελά Τραπεζούντας

Το - τα Αυγουστιάτικα κυκλάμινά μου!

Κι εδώ η χαρά και η ικανοποίηση που βρήκα το γούρι μου στη θέση του και φέτος και μάλιστα νωρίτερα απ' τα γενέθλιά μου!

Ζαγορά, Άθωνας.

Υγ. Και ναι... Άρχισα να μ' αγαπώ λίγο. Αφού με άντεξα 50 χρόνια, (μισό αιώνα, ντε!) με συνήθησα και συμφιλιώθηκα μαζί μου.
Καιρός ήταν!

Στιγμές

Ψιλά γράμματα...

Βρήκα αυτόν τον παλιό ξεχασμένο δίσκο στο χωριό και έπαιζε όλη νύχτα!

Έτσι, κράτησα αυτές τις στιγμές!

Μητροπάνος, αγαπημένος απ' το πολύ παρελθόν!

Ανατολή και χνάρια

Ανατολή και χνάρια, βεβαίως βεβαίως...

Ανατολή και κυκλάμινα

Ανατολή και κυκλάμινα

Αποκλείεται και Γιώργος Κατσαρός

"Καλή Παναγιά!"

Ξημέρωσε της Παναγιάς!

"Χρόνια Πολλά" σε όσους γιορτάζουν και οι υπόλοιποι να τους χαιρόμαστε!

"Καλή Παναγιά", μου ευχήθηκε μια περιπτερού σήμερα που της πήγα καφέ και μ' άρεσε πολύ η ευχή!

"Καλή Παναγιά", λοιπόν, σε όλους μας!

Αν και πτώμα στην κούραση, η μουσική και οι φωτογραφίες μου με κρατούν ακόμα όρθια.
Πάμε λοιπόν σε ότι πρόλαβα και μαγείρεψα...

Ανατολή Ζαγοράς, βεβαίως βεβαίως ... και χνάρια αναμνήσεων και στιγμών μου.

Μήνυμα στους Βολιώτες φίλους

Στα γρήγορα, για να μην στέλνω μέιλ.

Απόψε γύρισα. Είμαι καλά. Από αύριο ώς Δευτέρα μόνη μου στο μαγαζί. Έδωσα άδεια στον Τάσο.
Καλά να περνάτε, όσοι είστε διακοπές!
Όσοι μείνατε ελάτε για καφέ!
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν, Βολιώτες και μη!

Τα λέμε με την πρώτη ευκαιρία.

Απόψε δεν θα κοιμηθώ

Απόψε δεν θα κοιμηθώ. Το μυαλό μου είναι εκεί...
Θέλω να παγώσω τον χρόνο.
Να μην πάει ούτε μπροστά, ούτε πίσω.
Παντού πονάει.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Αχ, περιστέρι μου, πες μου: "Τι βλέπεις;"
Κοιμάται;
Πονάει;
Τι άλλαξε πάλι;

Φομάμαι το αύριο.
Αύριο, μη βιαστείς να 'ρθεις.
Περίμενε λίγο.

Να μην ξεχάσω να κλείσω τα τηλέφωνα.

Μη μου μιλάς απόψε, μη!

Το βρήκα, με βρήκε, τι σημασία έχει;

Μεγάλωσα

Μεγάλωσα, Χαρούλα Αλεξίου και Ανατολή Χορευτού
Περίπου ένα χρόνο μετά...
Και ναι...
Αλλιώς τα ονειρευόμουνα τα πενήντα μου, αλλιώς μου έρχονται...

Ας είμαστε καλά!

Της βροχής

Εκείνη τη μέρα έβρεχε.
Σήμερα έχει πολύ ζέστη, τόση που δεν μπορείς ν' αναπνεύσεις μακριά απ' το κλιματιστικό.
Όχι, δεν θέλω να βρέξει.
Απλά βρήκα το βιντεάκι.

Ποιος είπε: "βρέχει μέσα μου;"

Ωραίος παπαγάλος!

Ωραίος παπαγάλος!

Μικρή μου φίλη

Μικρούλα η Χριστίνα μου, αλλά φιλαράκι!
Την ξέρω χρόνια.
Γειά σου Κυπριοπούλα μου!
Εύχομαι να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά σου!
Να είσαι γερή και ευτυχισμένη!
Να σε χαίρονται οι γονείς σου!
Καλά να περνάς, εκεί!
Δώσε σήμα όταν γυρίσεις.

(Ανέβασα τις φώτο από δω, γιατί το Φέις κάνει μια ώρα!)

Κολυμβήτρια σκυλίτσα

Την χάζευα για ώρες αυτή την σκυλίτσα!
Με μάγεψε!
Πήγε τόσο βαθιά! Κολυμπούσε ώρες και έπαιζε με τα κορίτσια, μα δεν μπορούσα να την βιντεοσκοπώ και συνέχεια!

Συγχάρηκα τα κορίτσια για την υπέροχη φίλη τους!

Στην Ανάληψη Πουρίου, Ζαγοράς Πηλίου, βεβαίως, βεβαίως!

Οι καλλιτέχνες είναι παντού!

Ο φίλος ταξιτζής έκανε ότι μπορούσε για να διώξει την μελαγχολία μου.
Μέχρι και φυσαρμόνικα μου έπαιξε, εν κινήσει!
Καλά ταξίδια, φίλε μου!

Κωνσταντίνος Μπελμέζος

Πριν φύγω για Αθήνα, ο Κωνσταντίνος μου τραγούδησε το "πάρε τα χνάρια μου".
Όταν γύρισα μου είπε πως "φίλοι του του άνοιξαν blog".

Δεν μου είχε πει ότι θέλει!
Χάρηκα!
Απολαύστε τον εκεί!

Πρώην Χορευτής

Ένα απόγευμα ήρθε τυχαία στα χνάρια ο Κατσαούνης Δημήτρης.
Φυσικά και δεν τον γνώρισα, γιατί έχει αλλάξει πολύ από τότε που χόρευε στις παλιές Ελληνικές ταινίες.
Φωτογράφησα το κινητό του, μα δεν φαίνεται.
Έμεινε ως αργά το βράδυ. Είπαμε πολλά. Μέσα σ' όλα και το ότι είναι ανηψιός του Γεώργιου Προβιά.
Είπε θα μου στείλει υλικό.
Άντε, Δημήτρη! Το περιμένω!

Για να φέγγει ώσπου να φέξει...

Του Ήλιου...

...να με περιμένει...

Του φεγγαριού...

... απέναντι, πείτε του πως δακρύζω...

Η λάμπα μου... άναψε, επιτέλους!

Το χάρηκα, ΤΟΣΟ πολύ!
Ήταν καμένη πριν τα χιόνια!

"Ευχαριστώ" εκεί... την ΔΕΗ!

Ψυχολογία λουλουδιών

Άγραφες στιγμές

Η ζωή γράφει τη δική της ιστορία.

Μια φορά και έναν καιρό...
ήταν μια μάννα που έφερε στον κόσμο έξι παιδιά. Δυο αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Το πρώτο με το τελευταίο παιδί είχαν διαφορά ηλικίας 23 χρόνια. Αυτό, η φτώχεια και η ξενητιά έκανε αυτά τα έξι αδέλφια να μην μπορέσουν να συναντηθούν ποτέ όλα μαζί, όσο ζούσε η μάννα.
Χρειάστηκαν δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια και οκτώ μήνες μετά την Φυγή της, ώσπου και τα έξι αδέλφια να συναντηθούν στο ίδιο σημείο, γιατί τους ένωσε ο πόνος και ο φόβος...

Η μικρότερη απ' όλα τ' αδέλφια, χρόνια επεδίωκε αυτή τη συνάντηση. Κάποτε την ήθελε και για επίλογο του βιβλίου της "Γράμμα στη μάννα με δύο ν", αλλά δεν την πέτυχε.
Η ίδια ήταν που αν και συνειδητοποίησε αυτή την μεγάλη στιγμή, απέφυγε και μπλόκαρε αυτή την συνάντηση.
Παραποίησε την σκηνή της ζωής και δεν άφησε να συγκεντρωθούν όλα τ' αδέλφια μαζί μέσα στο δωμάτιο που ο μεγάλος αδελφός ήταν στο κρεβάτι του πόνου.
"Ποτέ" είπε, "έτσι όλα τ' αδέλφια μαζί!"

"Μια φωτογραφία δεν βγάλαμε όλοι μαζί" είπε η μία αδελφή.
"ΠΟΤΕ, έτσι!" είπε ξανά η μικρή αδελφή και καθότανε κοντά στο μεγάλο τασάκι... έξω στην είσοδο της Κλινικής, κρατώντας κοντά της εναλλάξ, όλα τ' αδέλφια της, ώστε να μη μαζευτούν όλα μαζί...

Αλλιώς την είχε ονειρευτεί αυτή την συνάντηση...

'Αγραφες στιγμές στο Ιατρικό Κέντρο Ψυχικού - Αθήνα