Της βιαστούρας μου...

"Εγώ δεν έχω πάει στο σχολείο, ούτε κι έχω μάθει γράμματα πολλά..."
λέει ένα τραγουδάκι...
και θέλω να το συνδέσω μ' αυτό:

ξέρω όμως πως καθένας συγγραφέας, ότι έχει "βγάζει" και η Ελένη Γκίκα πραγματικά μας "αδειάζει" ότι καλύτερο έχει "κάτσει" στο μυαλό της τόσα χρόνια! Η Ελένη έχει καταβροχθίσει πολλές βιβλιοθήκες, έχει δει πολλές ταινίες, έχει ακούσει πολλή μουσική (δηλαδή, με λίγα λόγια, η ζωή που δεν έζησα!) και πως τα καταφέρνει, είναι μοναδική στο είδος, (να μην πω εφευρέτρια εφόσον δεν είμαι πολυδιασμένη) που μου τα δίνει απλόχερα σ' ένα βιβλίο, με την μορφή μυθιστορήματος, σα να μου λέει:

"Να μάθε, κάτι κι εσύ, αφού έτσι κι αλλιώς, δε θα μπορέσεις, ούτε θα προλάβεις ποτέ να τα διαβάσεις, να τα μάθεις ή να τα δεις!"

Κι εκεί που ήθελα και να μάθω κάτι παραπάνω απ' τις γνώσεις της (άμα αποστίθηζα κιόλας, θα μπορούσα να το παίξω και πολύξερη στους άλλους!), εκεί ήθελα να δω τι γίνεται με την ιστορία παρακάτω και τσατιζόμουνα! Είχε βλέπεις και αγωνία!

Αχ, βρε (φιλικότατον), Ελένη!
Τι μού 'κανες!

Πολύ κέντημα αυτό το βιβλίο!

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ!

Υγ. Μάθε μας παιδί μου γράμματα! Και όσα μάθουμε! Αρκεί η προσπάθεια! Κι αν εγώ δεν τα "κράτησα" όλα, λόγω επιπέδου και μόρφωσης, είναι ένας πολύ καλός οδηγός για τα γεράματα που θα κάθομαι! (αν τα προλάβω....)
Τότε θα αρχίσω να διαβάζω απ' το Α, και όπου φτάσω...
(Εδώ στην αρχή, είχα πιάσει ΜΟΝΟ... το πιπέρι! Είπα κι εγώ! Πάει, "χάλασε" και η Ελένη!)

Για τους άλλους όμως, τους διαβασμένους, είμαι σίγουρη πως αυτό το βιβλίο έχει να πει πολλά περισσότερα.

(Εδώ είπε σε μένα!)

Υγ. Είναι γεμάτο σημειώσεις. Γνωστόν!
Υγ. Στα κρατούμενα για ξαναδιάβασμα... (Είναι απ' τις εξαιρέσεις. Δεν ξαναγυρίζω ποτέ σε διαβασμένα βιβλία, λόγω του ότι μια ζωή κυνηγάω τον χρόνο μου, πόσο μάλλον τώρα που δουλεύω πολύ. Και ναι, μην ξεχνάτε ότι έχω κι εγώ ένα κουσούρι συγγραφής, που προέρχεται από ανάγκη, που κι αυτό απαιτεί χρόνο και δεν τον βρίσκω. Μπορεί να προκύπτει μόνο από βιώματα, αλλά ευτυχώς που η Ελένη "δίνει" απλόχερα ΟΤΙ καλύτερο έχει μάθει και μου "ανοίγει" τα μάτια!)
Υγ. Αυτή η ανάρτηση είναι βιαστική, όπως λέμε... "του ποδαριού". Σ'χωράτε με!
Υγ. Θα επιστρέψω σίγουρα σ' αυτό το βιβλίο!
Υγ. Εύχομαι "ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ" στην Ελένη, γιατί το αξίζει! Ανεβάζει πολύ τον πήχυ στον χώρο της λογοτεχνίας κι αυτό εύχομαι να το "δούν" εγκαίρως οι ειδικοί!

Έτσι κι αλλιώς, ΟΛΑ είναι μια "ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ"!

Σκέφτομαι αν αυτή την βιαστική ανάρτηση πρέπει να την βγάλω στον αέρα, έτσι όπως είναι μπερδεμένη, αλλά... θα το κάνω!
Τυχόν διορθώσεις και συμπληρώματα με την πρώτη ευκαιρία.
Η κεντρική ιδέα είναι πως αυτό το βιβλίο είναι πολλά παραπάνω από ένα απλό μυθιστόρημα.
Είναι σαν μια μουσική που την "ακούς", σ' αρέσει, σ' αγγίζει κι ας μην ξέρεις πολλά γι' αυτήν.
Το παθαίνω συχνά με την ξένη μουσική ή τα τραγούδια, όπως και με την κλασσική.