"Και συ τώρα, τι θες;"
"Τίποτα... Απολύτως τίποτα!"
*
"Εσύ δίνεις την ψυχή σου, οι άλλοι ας δώσουν την σωματική κούραση".
*
"Έμαθα πουλιέται η ΑΤΕ! Λέω να την πάρω। Τι λες;"
*
"Ποια τραγούδια σ' αρέσουν;"
"Όσα τα λόγια τους λένε κάτι।"
*
"Εγώ τις φιλίες τις κάνω για χρόνια και όχι για μια μέρα."
*
"Γεννημένη για μαγαζί"
*
"Τι ακριβώς εννοείς με τα χνάρια;"
Εξήγησα...
*
"Να τα πετάξεις τα λουλούδια! Εδώ είναι καφενείο!"
*
"Εγώ έρχομαι πρώτα για τα λουλούδια!"
*
"Εδώ ήταν το τραπέζι μου!"
(και το μετακίνησε...)
*
"Προτιμάω να μένω εδώ!Μην κλείνεις!"
*
"Νεροζούμι, καφές!"
*
"Ωραίος καφές!"
*
"Χαίρομαι που βλέπω γυναίκες και νέους στο μαγαζί! Έτσι θα μπορώ να φέρνω και την γυναίκα μου!"
*
"Να βάλεις τηλεόραση!"
"Μα, θα χάσετε τον διάλογο!"
*
"Να μην βάλεις τηλεόραση!"
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Δεν θα βάλω τηλεόραση! Θα λέμε εμείς τις ειδήσεις και ότι άλλο μας ενδιαφέρει!
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου