***
Είναι μια ανάρτηση της Ξενιτεμένης Λογοτέχνιδας και φίλης, κ. Γιώτας Σπανού Στρατή, του 2020, με τίτλο:
Πρίν δέκα χρόνια! (ΕΔΩ)
Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, κι επειδή αφορά αποκλειστικά την δύσκολη εποχή ΤΩΝ ΧΝΑΡΙΩΝ, φυσικά και την φέρνω εδώ!
...Θυμόμουνα τα γραφόμενά μου, αλλά, ως ανάρτηση. (ΕΔΩ)
Η Γιώτα... "φρόντισε" να με "δοξάσει", τότε και φυσικά, αυτό με συγκίνησε... το 2020!
Για να μην κουράζω όμως, θα συμπληρώσω στα σχόλια.
...Κρίμα όμως που τα βιντεάκια - ενθύμιο, τα κλείσανε...
Δεν θα έπρεπε, κι ούτε νομίζω ήταν θέμα Πνευματικών Δικαιωμάτων.
Σχετική παλιά ανάρτηση της Γιώτας, ΕΔΩ.
************
Κρατάω τα σχόλια που αφορούν εμένα, καθότι ό μπλόγγερ, δεν επιτρέπει άλλη ρύθμιση...
***
Για τους εθελοντικούς αγώνες σου που δεν αναγνωρίστηκαν όσο θα έπρεπε, λίγο ως πολύ, ήξερα.
Για την φωτοσύνθεσή σου, 10 χρόνια πριν, με κρινάκια του τώρα, δεν μπορούσα να φανταστώ, κι ένα σοκ, το έπαθα.
Να λοιπόν γιατί σ' αγάπησα, γιατί δίνεις αξία στο ελάχιστο, για να μη πω, στο "τίποτα", ενός μη σημαντικού ανθρώπου για να μείνει στην Ιστορία... ειδικά από σένα!
Να, λοιπόν, γιατί σε ζήλεψαν, πολέμησαν, ακόμα και μίσησαν, Γιώτα μου, (και μένα μαζί σου),γιατί πάντα έδινες, (σε όλους), πολύ περισσότερα απ' όσα είχες στις τσέπες σου, αλλά από απόθεμα ψυχής.
Σηκώνει ειδική ανάπτυξη αυτή η ανάρτηση, δώσε μου χρόνο σε παρακαλώ, να σταθώ κάποια άλλη στιγμή, στο Ύψος που μ' ανέβασες, χωρίς να ξέρω, πριν 10 ολόκληρα χρόνια!
Εδώ 2020, άλλαξαν τόσα πολλά, να είμαστε ΚΑΛΑ, να υπάρχουμε και να θυμόμαστε, τόσο τα όσα μας δίνουν χαρά, όσο και αυτά που μας πλήγωσαν.
Το "τώρα" όλων μας, έχει αλλάξει και καλπάζει προς το χειρότερο...
Όσο μπορούμε, ας το κάνουμε καλύτερο. Είναι χρέος μας...
Θα επανέλθω, (προσεχώς) ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ! μάλλον με λινκ, γιατί είμαι και πολυλογού...
Να είσαι ΓΕΡΗ και να δίνεις, Γιώτα μου! Κι ας μην παίρνεις!
...Γιατί για μένα "μετράει" το από που και από ποιον θα "πάρεις".
Πρέπει να είναι άξιος της ζυγαριάς σου, αλλιώς, δεν έχει νόημα, αν δεν έχει φορέσει τα παπούτσια σου και τις δυσκολίες σου, για να φτάσεις εσύ, ΕΚΕΙ, την Τέχνη!
Επί τη ευκαιρία, να χαιρετήσω την Λαμπρινή και το Άρη Άλμπη!
Καλή Χρονιά παιδιά, με Υγεία, Έμπνευση και Ελπίδα!
Υγ. Ένα παρών έδωσα, μόνο, κι αυτό καθυστερημένο, σ' χωράτε! Διάφορες υποχρεώσεις και διαθέσεις, άλλαξαν τις παλιές μου πολύωρες ιντερνετικές συνήθειες, μα όπου πρέπει, προλαβαίνω και μπορώ, ένα Παρών, θα το δίνω, έστω κι έτσι!
***
ΟΥΤΕ ελαχιστο είσαι
ΟΥΤΕ Τίποτα! Για να υπάρχεις, υπάρχει κάποιος λόγος, εκεί δώσε την ενέργειά σου!!!
Συνήθως, ένας κακός-κρυφός φόβος
μας κάνει να γονατίζουμε, να σερνόμαστε, να λυγίζουμε.
Από μικρή είχα μεγάλη ευθύνη. Απορώ κι εγώ πώς έφθασα ως εδώ, γενικά εννοώ... δεν ξέρω αν έμενα στην Πατρίδα, η ζωή μου/μας θα ήταν περισσότερο γεμάτη ή ουσιώδης.
Είσαι η Κατερίνα, μέ όλα της τα καλά, με τις αμφιβολίες της, με τα "μπουμπουνητά' του καιρού, με τις εμπνεύσεις της, με την ξεχωριστή παρουσία της Μάνας, της συζύγου, της παρουσίας στην κοινωνία, μέχρι και πιο μακρυά...
Απλά να σκεφτείς,
εμείς στην αλλη όχθη η καθεμιά μας, λυγίζουμε,
αλλά γενικά δεν σπάζουμε σαν δαρμένο κλαδί.
ΕΔΩ, είσαι πάντα ισάξια και πάντα καλόδεχτη.
Πρέπει κάποια ανώτερη Δύναμη να μας οδηγεί εκεί που πρέπει.
Τόσον ο εαυτός μου, όσο και οι Φίλοι μου, δεν πρέπει να αφήνουμε μια κρυφή προσευχή να σβύνει. Ένα κερί αναμμένο είμαστε ενάντια στο άγνωστο μέλλον.
Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε αυτή την μικρή φλόγα.
Καλή σου Νύχτα,
Φίλη μακρινή, μα τόσο κοντά μου.
Πάντα με την αγάπη μου.
Εκεί την δίνω, Γιώτα μου! Στους αδικημένους!
Κι εσύ, είσαι και κάνει ΜΠΑΜ, από παντού!
δεν πρέπει να αφήνουμε μια κρυφή προσευχή να σβύνει. Ένα κερί αναμμένο είμαστε ενάντια στο άγνωστο μέλλον.
Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε αυτή την μικρή φλόγα.
Συμφωνώ και επαυξάνω!
Καλό ξημέρωμα, Γιώτα μου!
Ευχαριστώ για το "ισάξια και καλόδεχτη"!
Καλοσύνη σου!
Καθ' ένας μας, ξέρει τα "καράτια" του, έτσι κι αλλιώς! Αρκεί να έχει το "Γνώθι σ' αυτόν"!
