Της Κορέας... χθες.
Και προχθές.
...και του κύματος, χθες.
Της βρεγμένης...
- από προχθές.
Ε, μετά, τα στέγνωσε ο ήλιος. Όλα.
Η κυρία Βασιλική: "Που με πάτε; Ποιος θα με πάρει;"
Παιδάκια: "Τι καλή κυρία που είστε! Σας ευχαριστούμε!"
Ο ταξιτζής: " Απ' τον περιφερειακό καλή κυρία; Σας ενοχλεί το παράθυρο καλή κυρία; Σας ευχαριστώ, καλή κυρία!"
Της καλής κυρίας!
Πίσω μου... σ' έχω καστανά!
Η περιπτερού: "Να θυμάστε: Πάντα βγάζει μεγάλα κύματα τ' απογεύματα. Να κάθεστε άκρη."
Μα, τόσο μακριά;
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου