Πες πως ήμουνα εκεί, κορίτσι μου!
Φύλακας Άγγελος, κοντά σου!
Άκουσα το χειροκρότημα...
Εκεί είμαι, καρδιά μου!
Θα 'ρθει κάποτε η μέρα που θα είμαι σταθερά και πάντα δίπλα σου!
...να τσακίζω τα χέρια μου...
και να σε καμαρώνω όρθια... έτσι όπως σου είχα τάξει!
Και να κλαίω, να κλαίω, με μάτια και καρδιά, όπως απόψε!
Πάντα απούσα, μα πάντα δίπλα σου, παιδί μου!
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...
-
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας. - 3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου