Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Της μελανχολίας

Θα 'θελα να ξεκινήσω με τη σειρά, μα ο ελεύθερος νυχτερινός μου χρόνος, με αγχώνει. Γι' αυτό θ' αρχίσω απ' το τέλος.
Κυριακή απογευματάκι πήγα και ξεστόλισα το μαγαζί. Σα ξεβράκωτο μου φάνηκε. Μελανχόλησα. Έφυγα χωρίς να κάνω όλες μου τις δουλειές. Έτσι κι αλλιώς, κι αύριο - πρώτα ο Θεός - θα είμαι εκεί.
Θα 'θελα η κάθε μέρα μου να είναι γιορτή ή προετοιμασία γιορτής.
Κάτι σαν τα Χριστούγεννα...
Δεν το συνεχίζω...
Στίγμα, μόνο:
Πέρασε ένας κύριος... Επέμενε: "Μα, γιατί να έχω κλειστά την Κυριακή!"
Και ο "χωρίς επώνυμο"... Δεν μπόρεσε να έρθει χθες.
Και ο "τρελλός μου"... Περπάτησε ανάποδα την Δημητριάδος.
Και ο Μάκης, ο φίλος μας.

Πάμε τώρα Κατερίνα, κι ότι προλάβουμε απόψε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: