Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε• αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας. Γιάννης Ρίτσος (το νόημα της απλότητας)
Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται. Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας. Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε. Κι ακούμπησε την καρδιά μας.
Γέρασα... Μισός αιώνας, παρά ένα μήνα περίπου. Γέρασα περιμένοντας μια καλύτερη ζωή. Θα έχασε τον δρόμο και δεν με βρήκε.
Ξέχασα! Έχω κάτι σε πορτοκαλί! Και μωβ!
Όχι μωβ! Άσπρο! Μα με χοντραίνει! Δεν πειράζει. Αρκεί να τα βρω. Μα, που τα έχω;
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
"Εδώ στου δρόμου τα μισά... Έφτασε η ώρα να το πω. Άλλα είναι εκείνα που αγαπώ για αλλού... για αλλού ξεκίνησα. Στα αληθινά, στα ψεύτικα, το λέω και το ομολογώ... Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα..."
Τα χρώματα είναι μέσα στην ψυχή μας, κι εσύ απ' ό,τι διάβασα το ξέρεις αυτό.
Σε ευχαριστώ για την αναφορά σου στον Ήταυρο. Σε ευχαριστώ γιατί αυτό που μένει τελικά απ' την ερασιτεχνική και αμισθί ενασχόλησή μας με το θέατρο (συγγραφή, ερμηνεία) πιστεύω είναι η ηθική ανταμοιβή ότι περάσαμε ένα μήνυμα, ότι κάναμε ένα καλό, ότι προσθέσαμε ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του πολιτισμού, ότι βρήκαμε μιμητές κι εμπνεύσαμε και τους άλλους.
Καλή σου μέρα Ευάγγελος Κάβουρας
υγ. τυχαία σε ανακάλυψα... και φαίνεται πως η τύχη ήταν με το μέρος μου :)
Η τύχη σου Βαγγέλη μου, έπεσε στα χειρότερα! Τέλος πάντων! Μ' αρέσουν αυτά που λες. Μακάρι να είναι έτσι και να είναι το λιθαράκι μας σε στέρεο έδαφος και όχι στην άμμο. Όσο για το τραγούδι, ανακάλυψα ότι υπάρχει αφού έλεγα και ξανάλεγα πως "εγώ γι' αλλού ξεκίνησα..." άπειρες φορές. Είναι το τραγούδι μου πια, έτσι κι αλλιώς! Να είσαι καλά Βαγγέλη,Σ' ευχαριστώ για το αξίας λιθαράκι σου στο μπλογκ μου και εύχομαι τα δικά σου λιθαράκια να μείνουν στην ιστορία ως ξεχωριστά! Καλό μας βράδυ πια, γιατί άργησα πολύ να μπω σήμερα.
2 σχόλια:
"Εδώ στου δρόμου τα μισά... Έφτασε η ώρα να το πω. Άλλα είναι εκείνα που αγαπώ για αλλού... για αλλού ξεκίνησα. Στα αληθινά, στα ψεύτικα, το λέω και το ομολογώ... Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα..."
Τα χρώματα είναι μέσα στην ψυχή μας, κι εσύ απ' ό,τι διάβασα το ξέρεις αυτό.
Σε ευχαριστώ για την αναφορά σου στον Ήταυρο. Σε ευχαριστώ γιατί αυτό που μένει τελικά απ' την ερασιτεχνική και αμισθί ενασχόλησή μας με το θέατρο (συγγραφή, ερμηνεία) πιστεύω είναι η ηθική ανταμοιβή ότι περάσαμε ένα μήνυμα, ότι κάναμε ένα καλό, ότι προσθέσαμε ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του πολιτισμού, ότι βρήκαμε μιμητές κι εμπνεύσαμε και τους άλλους.
Καλή σου μέρα
Ευάγγελος Κάβουρας
υγ. τυχαία σε ανακάλυψα... και φαίνεται πως η τύχη ήταν με το μέρος μου :)
Η τύχη σου Βαγγέλη μου, έπεσε στα χειρότερα!
Τέλος πάντων! Μ' αρέσουν αυτά που λες. Μακάρι να είναι έτσι και να είναι το λιθαράκι μας σε στέρεο έδαφος και όχι στην άμμο.
Όσο για το τραγούδι, ανακάλυψα ότι υπάρχει αφού έλεγα και ξανάλεγα πως "εγώ γι' αλλού ξεκίνησα..." άπειρες φορές. Είναι το τραγούδι μου πια, έτσι κι αλλιώς!
Να είσαι καλά Βαγγέλη,Σ' ευχαριστώ για το αξίας λιθαράκι σου στο μπλογκ μου και εύχομαι τα δικά σου λιθαράκια να μείνουν στην ιστορία ως ξεχωριστά!
Καλό μας βράδυ πια, γιατί άργησα πολύ να μπω σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου