Από πού πάνε στον Πολιτισμό; Γιάννης Μαντίδης

Από πού πάνε στον Πολιτισμό;

Γιάννης Μαντίδης

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΒΟΛΟΣ



Το ότι είμαι κάτοικος Βόλου, παραπάνω από την μισή μου ζωή, δεν λέει απολύτως, τίποτα!Θα μπορούσα κάλλιστα να δηλώνω ότι μένω στο φεγγάρι! Καμία η διαφορά.
Ωστόσο, θα βρω το θράσσος να πω ότι απλά, δεν συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, γιατί απλά - πάλι- εγώ ήμουνα πάντα η "φευγάτη"...
Τώρα που -μάλλον- γύρισα, δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω.
Ο Γιάννης Μαντίδης με βοηθάει με τον "πολιτισμό". Ρωτάει κι εκείνος, μα ίσως μαζί, βρούμε τον δρόμο, κι ας πρέπει εγώ να κοιτάξω πολύ πίσω, να δω τι έχασα, έχοντας τόσα χρόνια κλειστά τα μάτια.

Τον Γιάννη τον γνώρισα με αφορμή το κείμενο για την Σώταινα. Λόγια βιαστικά και θυμωμένα μια βραδιά στο μπλογκ, ένας θυμός που κράτησε λίγο παραπάνω κι έγινε μια βιαστική κίνηση να σταλεί στις εφημερίδες. Όταν ο θυμός πέρασε, παρακαλούσα να μην δημοσιευτεί και γελάει ο κόσμος, γιατί στην πορεία έμαθα πως ήμουνα πολύ μακριά απ' την ψυχοσύνθεση της Κατίνας και δεν είχε τις δικές μου ευαισθησίες.

Όταν δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο, δεν ήξερα που να κρυφτώ. Από κάποιους πρέπει να γλύτωσα, μα απ' τον Γιάννη Μαντίδη, όχι!Εκείνος επέμενε και έψαξε πολύ για να με βρει. Όταν το έμαθα, μου κόπηκαν τα πόδια... Όταν όμως τελικά μιλήσαμε και τον άκουσα να με συγχαίρει, χαλάρωσα και πήγε η καρδιά μου στην θέση της.

Μετά συναντηθήκαμε, πάλι για να με συγχαρεί!
Μετά, όταν ρώτησα κι εγώ: "Εσείς κύριε, ποιος είστε;" που λέει και το άσμα, μου έφερε μια απόδειξη "χοντρή" που είναι αυτό το βιβλίο, που ρωτάει: "Από πού πάνε στον Πολιτισμό;"

Μόλις είδα το βιβλίο αγχώθηκα πάλι θυμούμενη τον μεγάλο μου εχθρό, τον χρόνο...
Χάρηκα μεν, μα δεν δίστασα να του πω: "Γιάννη, μπορείς να μου δείξεις εσύ τον σύντομο δρόμο; Μπορείς να μου σημειώσεις τα καλύτερα, ώστε να ξεκινήσω μ' αυτά; Έχω κάτι στίβες που με περιμένουν, συν του ότι το μαγαζί μου πάει κόντρα, σε ότι αφορά βιβλίο."

Τον είδα να σημειώνει. Χάρηκα. Είπα μέσα μου:" Τουλάχιστον θα "πέσω" σε κείμενα που του αρέσουν!"

Έλα μου, ντε, όμως... που χθες βράδυ, άνοιξα το βιβλίο του και δεν κοίταξα καθόλου τις σημειώσεις του! Ξεκίνησα ανάποδα, με τίτλους που άγγιζαν πρώτα εμένα. Και μετά είδα πως ο ίδιος είχε σημειώσει πολύ λίγα!

Όταν αργά το βράδυ άφηνα το βιβλίο απ' τα χέρια μου, είδα πως, σχεδόν, το είχα διαβάσει ολόκληρο, χωρίς καν, να το καταλάβω!

Μετά, όταν άρχισα να σκανάρω κάποιες σελίδες, είδα πως εύκολα θα το αντέγραφα ολόκληρο, γι' αυτό και σταμάτησα.

Συμπέρασμα:
Χάρηκα πολύ που γνώρισα τον άνθρωπο και μεγάλο ταλέντο συνάμα, Γιάννη Μαντίδη!Μ' αρέσει πολύ η γραφή του και οι σκέψεις του. Μπορεί εκείνος να δηλώνει δημοσιογράφος, μα για μένα είναι μέγας λογοτέχνης!

Τον "Ευχαριστώ" που μ' έψαξε και τον βρήκα εγώ!
Εγώ είμαι η κερδισμένη.
Ας με συγχωρέσει που δεν τον ήξερα!
Πολλούς και πολλά δεν ξέρω.
Είμαι πρόθυμη όμως, να μάθω.
Όσα προλάβω...

Υγ. Στα υπόψιν μου και μια άλλη μεγάλη "Συγγνώμη" που του ζήτησα να ξεχωρίσει τα παιδιά του... Πώς μου βγήκε; Από πού μου βγήκε; Ακόμα δεν ξέρω. Ώρες ώρες, δεν λειτουργώ. Δεν ξέρω τι φταίει. Απαράδεκτη!