Το μπλογκ του Γιάννη Φιλιππίδη και το ποίημα κλεμμένο από κει!
κρυώνω – κρυώνω πολύ…
που κραδαίνει – βογκάει βρυχάται πολύ – τελευταία
χωρίς τη δική μας απόφαση
απουσία δικής μας υποβολής…
θέλησή μας – εν απουσία.
κι εμείς…
ο καθένας μια ζωή
ο καθένας μια ιστορία – διαφορετική
μόνοι
ή με συντροφιά – και μόνοι
.
ήρθαμε
άβουλη – η άφιξη
τότε πώς – πώς να ‘γινε
πέσαμε – καλύτερα
κύτταρα έφτιαξαν το είναι μας
πολύτιμο για τον καθένα
ασήμαντο γι άλλους πολλούς
.
από δάκρυ θεού – ποιανού άραγε θεού
κι αγάπη ανθρώπων – μπορεί και όχι
ζωές γραμμένες σε βιβλία
σκονισμένα από αιώνες βιβλία
σε μια γλώσσα – ακατάληπτη διάλεκτο
που δε θα καταλάβουμε – ποτέ μας
–σχέδιο ποιανού ακριβώς;–
μας νανούρισε – ως την πρώτη μας σκέψη.
.
φορτωμένοι χρησμούς και κρίματα
αμαρτίες μη γενόμενες
θλίψεις – που δε φανταστήκαμε
χαρές – που δε μετρήσαμε
αν ήτανε λίγες ή πολλές
περισσότερες απ’ όσες αντέχαμε
αντέχαμε;
.
σκέψεις – που μας διαβρώνουν
λέξεις – χωρίς έννοια και ουσία
φθόγγοι να τους λέμε
να ξεγελιόμαστε – πως νοούμε κάτι
.
αλλά λάθος πιστέψαμε
οι καταδίκες πληρώνονται – αδρά, αμείλικτα
άκρα – νους – αισθήματα – μυώνες
χορτάσαμε – μια λευκή επιταγή
την κάθε μέρα…
.
να σου πω κάτι;
να σου εκμυστηρευτώ – ένα μυστικό
τώρα που μιλάμε – το νιώθω
επικοινωνούμε οι δυό μας;
.
στον κόσμο που στάξαμε – ζωή αληθινή,
συχνά κρυώνω – καρδιά μου
κρυώνω πολύ
κι όσα ρούχα κι αν φορέσω – όσα…
θαρρώ – πως δε μου φτάνουν
εγώ – εγώ σου λέω, και μ’ ακούς
.
συνεχίζω – να κρυώνω
το ψύχος δε κατευνάζεται – μέσα μου
συνεχίζω – να κρυώνω
με μάτια – βλέμματα φοβισμένα
που ονειρεύτηκαν κάποτε – αλλιώς
να απασφαλίζουν τα πρωινά – χαρούμενα
κοιτώντας έναν ήλιο – που δεν βλέπω
.
εγώ κρυώνω – καρδιά μου
κρυώνω – ακόμα – για πόσο θ’ αντέχω
το κρύο στο κορμί – την παγωνιά μέσα μου
.
ως πότε
θα κρυώνω – κουράστηκα πια λέω
κι έπειτα
επιμένω να το ξεχνώ
γιατί γεννήθηκα παρέα με δυο λέξεις
άγνωστες τότε σε μένα
τη μια την λέγανε όνειρο
την άλλη τη γνώριζαν – ως ελπίδα
την άλλη τη λέγανε – ελπίδα…
κι ακόμα
επιμένω να φορτώνομαι ρούχα – εγώ
.
αλλά χόρτασα πια υγρασία – καρδιά
βράχηκα πολύ – μούλιασα νερό πια…
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου