Ντελάλης

Κάποια πράγματα, δεν τα ψάχνω. Με βρίσκουν. Σίγουρα για κάποιο λόγο που μπορεί να το λένε ακόμα και "πεπρωμένο". Κάπως έτσι έφτασε και σε μένα σήμερα αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα των γραμμάτων και των τεχνών, και θέλω να σας παραπέμψω, γιατί ξέρω πως πολλούς απ' τους φίλους μου τους ενδιαφέρει. Κι εμένα μ' ενδιαφέρει πολύ, αλλά, "Αν ήταν όλα αλλιώς" που γράφει και η Αλκυόνη Παπαδάκη, σε μια άλλη ζωή ίσως, θα είχα πολλά να γράψω και να πω. Επειδή όμως σ' αυτή τη ζωή, μάλλον μαθαίνω, θέλω να πω δυο πράγματα για μένα.
Δεν κυνήγησα ποτέ στη ζωή μου να γίνω συγγραφέας. Δεν είχα χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες. Προέκυψε να γράφω από ανάγκη, προέκυψε για άλλους λόγους, ακόμα και να εκδόσω αντίγραφα ημερολογίων μου, με αφορμή την μάννα. Μετά μπήκα σ' ένα "λούκι", χωρίς καν να το καταλάβω και χωρίς να ξέρω πόσο πονάει στο βάθος. Δεν ήξερα να γράφω, μεγάλες οι ελλείψεις μου της τεχνικής και της Ελληνικής Γλώσσας. Μειωνεκτούσα και πόναγε πολύ. Πρόσθεσα στη δύσκολη γενικά ζωή μου ένα παραπάνω πρόβλημα.Με απέρριπταν με μεγάλη ευκολία η Εκδοτικοί οίκοι, όχι όμως οι αναγνώστες μου...
Ωστόσο, υπάρχουν σεμηνάρια και καθηγητές που διδάσκουν ότι σε μένα και σε άλλους λείπει. Θα ήθελα να είχα την πολυτέλεια του χρόνου, των χρημάτων και μιας πιο εύκολης ζωής, ώστε να τρέξω να διδαχτώ για να γράψω. Μα... Μα τότε, δεν θα είχα την ανάγκη να γράψω. Δεν θα υπήρχε λόγος. Εκτός αν έχω πραγματικά κόλλημα και θέλω να γίνω αστροναύτης, ενώ δεν έχω τις προυποθέσεις. Τότε, θα είχα κάποιο πρόβλημα και υπέθυνοι για τη λύση τους θα ήταν κάποιοι άλλοι ειδικοί.
Όχι, δεν είμαι απόλυτη, ούτε αρνητική στα σεμηνάρια γραφής. Απλά, νιώθω ότι κάποιες στιγμές προσβάλλουν, όχι την λόξα μου, αλλά την ίδια τη ζωή μου. Αφού γράφω από ανάγκη, όταν προλαβαίνω και να γράψω πια, δεν υπάρχει λόγος να κάνω καλύτερη την ανάγκη μου. Έχω ξεκαθαρίσει για καλά το "τοπίο" μέσα μου. Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Γεννήθηκα σ' αυτή τη ζωή για να μαθαίνω να γράφω καλύτερα μέσω της ζωής και των προβλημάτων της, που ομολογώ και τέλος δεν έχουν. Κάτι σαν όπως, "όπου σε σπείρουν θα φυτρώσεις" ή σαν τ' άλλο με τα βράχια και τα κύματα που τα σκαλίζει μόνο ο χρόνος.
...Τα "κύματα" μου κάνουν μάθημα, ακόμα και στην γραφή. Βλέπω πως γράφοντας πολύ, γίνομαι καλύτερη. Κάποια στιγμή, θα πιάσω και την βάση! Πού θα πάει;
Επειδή όμως έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που γράφουν και αξίζουν και μπορούν να προχωρήσουν αυτή την δύσκολη εποχή των εκδόσεων (πάντα ήταν για κάποιους), νιώθω ότι πρέπει να τους πω για τα δικά μου "ξεκαθαρίσματα", γιατί ίσως κάποιοι βοηθηθούν και απ' τις δικές μου σκέψεις και μάλιστα χωρίς οικονομικό κόστος!
Αν κάποιους τους ενδιαφέρει πολύ η δόξα και μπορούν οικονομικά και έχουν και χρόνο, δεν πρέπει να διστάζουν να μάθουν.
Εγώ θα έτρεχα, ίσως, σε μια άλλη ζωή. Όσο για κείνους που πράγματι αξίζουν να σταθούν, να μην απογοητεύονται! Ρόδα είναι και γυρίζει!

Ψάξ' τε τις σελίδες που σας παραπέμπω.Παραπέμπουν και σε άλλες σελίδες.

Το ανθρώπινο κτήνος Της Σώτης Τριανταφύλλου Οι Αμερικανοί αγαπούν τα ζώα: τα αγαπούν ζωντανά (στις ΗΠΑ υπάρχουν 46 εκατομμύρια σκυλιά, 38 εκατομμύρια γάτες, 170 εκατομμύρια χρυσόψαρα), τα αγαπούν και νεκρά, εδώδιμα – κάθε χρόνο καταναλώνουν (τρώνε!) 35 δισεκατομμύρια μοσχάρια, 115 εκατομμύρια γουρούνια και 9 δισεκατομμύρια πουλερικά. Περισσότερα...

Ο χρησμός του Τσίρκα Του Κώστα Κατσουλάρη «Ένα βιβλίο, ένα καλό βιβλίο, ποτέ δεν γράφεται από έναν μόνο άνθρωπο. Χρειάζεται πάντα ένα ζωντανό αντηχείο για να κανονίζεις, σύμφωνα με τις αντιδράσεις του, την πορεία σου». Τα λόγια αυτά του Στρατή Τσίρκα αντηχούν ακόμη σαν παράξενος χρησμός... Περισσότερα...

Η τετράς του Πειραιά Της Μαρίας Τζαμπούρα Είμαι μια από τους πολλούς που η επαφή τους με το ρεμπέτικο, τα τραγούδια του και ό,τι αυτά συνεπάγονται άρχισε και τελείωσε με το σίριαλ της δεκαετίας του’80 “Το Μινόρε της Αυγής”. Περισσότερα...

Νέος κύκλος εργαστηρίων Γραφής & Ανάγνωσης της Book Press Περισσότερα...